Ψυχο-λογικό blog

Ο σύντροφός σου ή ένας φίλος σου κάνει κάτι που σε ενοχλεί και σε πληγώνει. Κι όμως δε λες τίποτα. Κάνεις υπομονή. Και σκας. Βλέπεις κάποιον σε ένα μπαρ, στο μετρό ή στο γραφείο και θέλεις να του μιλήσεις. Κι όμως παραμένεις σιωπηλός και μετά κατηγορείς τον εαυτό σου για τη δειλία σου.

Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί δεν μιλάς να υπερασπιστείς τα θέλω σου;

Σου έχει τύχει να είσαι σε μια σχέση και να νιώθεις πως μόνο εσύ προσπαθείς για αυτή; Πως ο άλλος δεν κάνει τίποτα και εσύ κάνεις όλες τις θυσίες και τις υποχωρήσεις;

Τι μπορεί να γίνει σε μια τέτοια κατάσταση;

Συχνά νιώθουμε μεγάλη ένταση προς τους άλλους γιατί δεν τους καταλαβαίνουμε. Αυτό είναι πολύ φυσιολογικό να συμβαίνει, καθώς κανείς δε μας μαθαίνει πώς να σχετιζόμαστε…

Συχνά έχω την αίσθηση ότι δεν κάνω αρκετά με τον χρόνο μου. Ότι τον ξοδεύω και δεν προλαβαίνω να κάνω όλα όσα θέλω. Νιώθω σχεδόν αργόσχολος.

Η αλήθεια δεν είναι αυτή. Αντικειμενικά κάνω πάρα πολλά. Αλλά δεν το νιώθω έτσι.

Πώς την πάτησα έτσι;

Δεν ήμουν πάντα ψυχολόγος. Νωρίτερα στη ζωή μου υπήρξα χρηματιστής για πολλά χρόνια στην Αγγλία. Και η καριέρα μου στο Λονδίνο μου έδωσε ίσως το σημαντικότερο μάθημα ψυχολογίας.

Ποια είναι ίσως η πιο τρομακτική φράση σε μια σχέση;

«Θέλω να μιλήσουμε»

Και αυτό είναι καταστροφικό για τις σχέσεις…

Υπάρχει ένα πρόβλημα με τους ανθρώπους. Μοιάζουμε υπερβολικά στην όψη με ενήλικες. Και έτσι οι άλλοι νομίζουν ότι είμαστε ενήλικες… Αλλά έλα που δεν…

Μόλις επέστρεψα από μια κηδεία ενός ανθρώπου που έφυγε ξαφνικά από τη ζωή. Και η όλη διαδικασία με έκανε να σκεφτώ πολύ και να γράψω αυτό το άρθρο.

Μήπως είσαι ένας από τους δοτικούς ανθρώπους; Θέλεις να βοηθήσεις και  δίνεις συχνά το χρόνο σου, τις συμβουλές σου, τα χρήματά σου και τον κόπο σου για τους άλλους;

Αν ναι, τότε είναι πολύ πιθανό να νιώθεις συχνά πως ο κόσμος είναι αχάριστος.

«Ουδείς πιο αχάριστος του ευεργετηθέντος», όπως λένε.