Ψυχο-λογικό blog

Ποιο είναι ίσως το μεγαλύτερο σφάλμα που κάνουμε σε μια σχέση; Είναι κάτι που δυστυχώς κάνουμε ενστικτωδώς και θα κληθούμε να ξεμάθουμε αν θέλουμε να ζήσουμε μια όμορφη σχέση.

Ξεκίνησες τη σχέση σου και όλα έδειχναν ότι θα πάνε καλά. Ένιωθες πολύ όμορφα με τον σύντροφό σου και οι μέρες κυλούσαν σχεδόν αβίαστα.

Και μετά κάτι άλλαξε…

Γράφω στα βιβλία μου και στα άρθρα μου πόσο μας έχουν επηρεάσει τα παιδικά μας χρόνια στο ποιοι είμαστε ως ενήλικες.

Γιατί δεν αγαπάμε τον εαυτό μας; Η απάντηση σχετίζεται με την ερώτηση: Τι συμβαίνει σε ένα παιδί όταν δεν το αγαπάνε οι γονείς του όπως το έχει ανάγκη;

Και η δεύτερη απάντηση δεν είναι αυτή που περιμένουμε.

Όλοι έχουμε συμπεριφορές που δε μας αρέσουν. Γιατί φερόμαστε έτσι; Γιατί δεν μπορούμε να είμαστε πιο φυσιολογικοί; Γιατί σαμποτάρουμε τον εαυτό μας;

Πολλοί από εμάς υποφέρουμε συχνά από πόνους στο σώμα μας που μας ακινητοποιούν ή που μειώνουν αισθητά την ποιότητα της ζωής μας. Άραγε μπορούμε να υποφέρουμε λιγότερο;

Η απάντηση είναι ΝΑΙ!

Αν σε ρωτούσε κάποιος πώς ξέρεις ότι χόρτασες ή ότι πεινάς, τι θα απαντούσες;

Μάλλον ότι το στομάχι σου σού στέλνει ένα σημάδι ότι φούσκωσε ή ότι νιώθει μια λιγούρα.

Και αυτή είναι η λάθος απάντηση.

Ο σύντροφός σου ή ένας φίλος σου κάνει κάτι που σε ενοχλεί και σε πληγώνει. Κι όμως δε λες τίποτα. Κάνεις υπομονή. Και σκας. Βλέπεις κάποιον σε ένα μπαρ, στο μετρό ή στο γραφείο και θέλεις να του μιλήσεις. Κι όμως παραμένεις σιωπηλός και μετά κατηγορείς τον εαυτό σου για τη δειλία σου.

Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί δεν μιλάς να υπερασπιστείς τα θέλω σου;

Σου έχει τύχει να είσαι σε μια σχέση και να νιώθεις πως μόνο εσύ προσπαθείς για αυτή; Πως ο άλλος δεν κάνει τίποτα και εσύ κάνεις όλες τις θυσίες και τις υποχωρήσεις;

Τι μπορεί να γίνει σε μια τέτοια κατάσταση;