Ψυχο-λογικό blog

Η κοινωνία μας έχει ένα συγκεκριμένο τρόπο να κρίνει και να κατηγοριοποιεί τους ανθρώπους σαν πετυχημένους ή αποτυχημένους. Και αυτός ο τρόπος μας οδηγεί σε ατυχή ψευδή συμπεράσματα για τον εαυτό μας…

Να αλλάξω χώρα ή δουλειά; Ποιο σπίτι να αγοράσω; Τι αυτοκίνητο να πάρω; Να χωρίσω ή όχι; Να παρατήσω τη δουλειά μου;

Αυτές είναι μόνο μερικές από τις δύσκολες μεγάλες αποφάσεις που μας ταλαιπωρούν. Αλλά δυσκολευόμαστε και με πιο καθημερινές καταστάσεις. Ποιο φαγητό να φάω; Να πάω γυμναστήριο ή όχι; Να τον πάρω τηλέφωνο ή να το αφήσω;

Πώς μπορούμε να αποφασίζουμε πιο εύκολα;

Κάποτε είχε βρεθεί ο Βούδας σε ένα χωριό. Στο ίδιο μέρος, το μοναχοπαίδι μιας πλούσιας γυναίκας, της Κίσα Γκαουτάμι, είχε πεθάνει εκείνες τις μέρες. Η άτυχη μητέρα πήγαινε από σπίτι σε σπίτι ρωτώντας τους συγχωριανούς της με ποιον τρόπο θα μπορούσε να φέρει το παιδί της πίσω στη ζωή. Κάποιος την προέτρεψε να βρει τον Βούδα, ο οποίος ήταν ο μόνος που ίσως είχε το φάρμακο που θα μπορούσε να τη βοηθήσει.

Η γυναίκα έτρεξε, με το νεκρό παιδί στην αγκαλιά της και όταν τον βρήκε, τον ρώτησε:

«Δάσκαλε, πέθανε ο γιος μου ο μονάκριβος. Έχεις κάποιο φάρμακο το οποίο θα μπορούσε να τον φέρει πίσω στη ζωή;»

«Ναι, έχω», αποκρίθηκε ο Βούδας.

Συνέχισε να διαβάζεις

Η Δυτική κοινωνία έχει χτιστεί πάνω στο μοντέλο του Αmerican Dream (Αμερικάνικο Όνειρο). Να ζήσουμε το όνειρο. Στον τομέα των σχέσεων όμως αυτό οδηγεί σε εφιάλτη.

Ίσως η πιο επικρατούσα φιλοσοφία στην ψυχολογία και στην αυτοβελτίωση σήμερα είναι πως ο απώτερος στόχος του ατόμου είναι η αυτοπραγμάτωση. Ο  άνθρωπος πρέπει να εκπληρώσει το δυναμικό του. Να γίνει η καλύτερη εκδοχή του εαυτού του.

Και αυτό ίσως είναι να σε κάνει να νιώθεις πως χαραμίζεις τη ζωή σου.

Σου έχει τύχει ποτέ να θέλεις πολύ να μιλήσεις σε κάποιον αλλά να πιστεύεις ότι δε θα σε καταλάβει; Θα σκεφτείς: «Τι νόημα έχει να του το πω;» Και θα το κρατήσεις για σένα;

Τι ακριβώς συμβαίνει εκεί;

Είναι μια ερώτηση που έχει απασχολήσει σχεδόν όλους. Ποια είναι η φύση μας; Είμαστε φτιαγμένοι για να έχουμε μια σχέση με έναν σύντροφο για πάντα ή για να έχουμε πολλούς συντρόφους ταυτόχρονα;

Η απάντηση θα μας εκπλήξει (αλλά ίσως όχι και τόσο…)

Ακούμε διαρκώς γύρω μας πώς να γίνουμε πιο ευτυχισμένοι. Ψυχολόγοι Coaches και γκουρού μας δημιουργούν το αίσθημα της ελπίδας με καλές (ελπίζω) προθέσεις.

Κι όμως. Αν όλα όσα έλεγαν ήταν εφαρμόσιμα, τότε όλοι θα ήμασταν ευτυχισμένοι. Αλλά στην πράξη δεν είμαστε.

Μήπως το φάρμακο είναι το δηλητήριο; Μήπως η ελπίδα μας απελπίζει;

Αυτό το Πάσχα έφυγα από την Αθήνα και χρειάστηκε να περάσω από διόδια (είναι και μπόλικα…) Η εμπειρία των διοδίων με έκανε να σκεφτώ και για την υπόλοιπη ζωή μας.