Ίσως η μεγαλύτερη αποτυχία της να είναι τα μπράβο που δίνουμε. Πόσο κρίμα είναι το που τα μοιράζουμε…
Πόσο κρίμα είναι που λέμε μπράβο ΜΟΝΟ στον αριστούχο άνθρωπο, στον ερευνητή, στον πρωταθλητή, στον πετυχημένο, στον πλούσιο, στον όμορφο, στον έξυπνο, στον “ικανό”.
Που λέμε μπράβο ΜΟΝΟ σε κάποιον που πέτυχε κάτι σπάνιο και “ιδιαίτερο”.
Και ταυτόχρονα ξεχνάμε λέμε μπράβο σε ένα ζευγάρι που μεγαλώνει μια οικογένεια. Ξεχνάμε πόσο μεγάλο κατόρθωμα είναι το να μεγαλώνεις παιδιά και να συνεχίζεις να είσαι ζευγάρι.
Δε λέμε μπράβο σε μια μητέρα ή ένα πατέρα, που διαχειρίζονται τις τεράστιες πιέσεις και δυσκολίες της ανατροφής ενός παιδιού. Την αυτοθυσία, το άγχος, τις αγωνίες, την απίστευτη κούραση, την συνεχή ευθύνη, την αβεβαιότητα.
Δε λέμε μπράβο σε ένα ζευγάρι που έχει μια σχέση, γιατί ξεχνάμε πόσο απίστευτα δύσκολες είναι οι σχέσεις. Πόσο αυτοί οι άνθρωποι προσπαθούν και διαρκώς ξεπερνάνε κομμάτια του εαυτού τους, για να μένουν, και άλλη μια μέρα, μαζί.
Δε λέμε μπράβο σε κάποιον που μένει μόνος του και καταφέρνει με κάποιο τρόπο, να μένει λειτουργικός και να μην τρελαίνεται από τη μοναξιά που τον πονάει.
Δε λέμε μπράβο σε ένα παιδί, μόνο για το ότι κατορθώνει να διαχειρίζεται (καμιά φορά όχι ιδιαίτερα επιτυχημένα) τα έντονα συναισθήματά του και μεγαλώνει σε ένα κόσμο που συχνά ίσως φαντάζει απειλητικός.
Δε λέμε μπράβο σε μια γυναίκα, απλά και μόνο που είναι γυναίκα και πρέπει να διαχειρίζεται όλες τις προκαταλήψεις απέναντι στις γυναίκες (που δυστυχώς ακόμα κρατούν καλά στην κοινωνία μας) και τις υπέρογκες προσδοκίες από εκείνη, χωρίς να απελπίζεται. Που αντιμετωπίζει συχνά έναν εχθρικό κόσμο με διακρίσεις απέναντί της.
Δε λέμε μπράβο σε έναν άντρα που πρέπει να ανταπεξέλθει στις πιέσεις και τα στερεότυπα που η κοινωνία μας ορίζει, ώστε να θεωρείται άξιος στο είδος του. που συγκρίνεται με τους άλλους άντρες που ίσως ήταν πιο τυχεροί από εκείνον και που ξεκίνησαν από καλύτερη θέση, βιώνοντας συχνά μια αίσθηση κατωτερότητας που δεν έχει ό,τι και οι άλλοι.
Δε λέμε μπράβο σε μια νοικοκυρά, καθώς ξεχνάμε την αέναη σιωπηλή προσπάθεια που διαρκώς χρειάζεται να καταβάλει, για να καταφέρνει να κρατάει ένα σπιτικό σε τάξη, χωρίς κανείς να της το αναγνωρίζει.
Δε λέμε μπράβο στον οποιοδήποτε άνθρωπο που έχει έστω και έναν φίλο, γιατί ξεχνάμε πόσο δύσκολο είναι να νοιάζεσαι για κάποιον και να σε νοιάζεται και εκείνος, και να διατηρείς μια καλή σχέση.
Δε λέμε μπράβο σε έναν άνθρωπο που δεν έχει κανέναν φίλο, γιατί δεν αναλογιζόμαστε πόσο πρέπει να υποφέρει από την κατάσταση που ζει, ακόμα και αν δεν το συνειδητοποιεί πάντα.
Δε λέμε μπράβο σε κάποιον, ο οποίος έχει μια δουλειά, γιατί θεωρούμε δεδομένες τις θυσίες που κάνει, προκειμένου να διατηρεί τη θέση του. Τον αγώνα του να είναι υπεύθυνος και να διαχειρίζεται τους συναδέλφους του και το αφεντικό του.
Δε λέμε μπράβο σε έναν άνεργο, γιατί δε σκεφτόμαστε τον δικό του αγώνα και την δική του αγωνία, αλλά και το στίγμα της ανεργίας στην κοινωνία που ζούμε.
Λέμε μπράβο σε έναν ηθοποιό, επιχειρηματία, τραγουδιστή, μοντέλο, πολιτικό, αθλητή, δημοσιογράφο, συγγραφέα, ζωγράφο, γιατρό που έχει διακριθεί.
Λέμε μπράβο σε όσους έχουν κατορθώσει κάτι το “εξαιρετικό”. Στους “λαμπερούς” ανθρώπους. Η κοινωνία μας προβάλει τα εγχειρήματα μεγάλης δυσκολίας ως το μέτρο σύγκρισης για τη διάκριση και τον έπαινο.
Έτσι εμείς οι απλοί, “μη-λαμπεροί” άνθρωποι, νιώθουμε λίγοι όταν συγκρινόμαστε με τους “επιτυχημένους”. Η ζωή μας δεν έχει και κάτι το “ιδιαίτερο” σύμφωνα με τα κριτήρια επιτυχίας της κοινωνίας.
Γιατί ξεχνάμε πως κάθε μέρα καταφέρνουμε κάτι ακόμα πιο δύσκολο και εξαιρετικό.
Καταφέρνουμε να ζούμε χωρίς να χάνουμε εντελώς τα λογικά μας. Να ανταπεξερχόμαστε στις δυσκολίες με τις οποίες η ζωή καθημερινά μας φέρνει αντιμέτωπους. Να διαχειριζόμαστε τις ανασφάλειες μας, τους δαίμονές μας, την εύθραυστη φύση μας, την ακόρεστη ανάγκη μας για αποδοχή, τις απογοητεύσεις μας και τις ματαιώσεις των ονείρων και των προσδοκιών μας.
Και μέσα σε όλα αυτά, καταφέρνουμε να έχουμε δυο ανθρώπους γύρω μας.
Και που και που να χαμογελάμε…
Μπράβο σε όλους μας!!
Σου φάνηκε ενδιαφέρον το άρθρο που διάβασες; Τότε άφησε το email σου για να λαμβάνεις δωρεάν όλα τα νέα άρθρα!
Αχ.!!ο.τι γυαλιζει δεν ειναι χρυσος!!ισως ειναι τενεκες καινουριος……..
Εξαιρετικός! Μπράβο σας! Καλά που υπάρχουν άνθρωποι σας εσάς να μας αφυπνίζουν!
Σκέφτομαι χρόνια τώρα που βρίσκομαι μέσα στα σχολεία…
Τον άριστο μαθητή τον επαινουμε,τον έχουμε παράδειγμα ,τον προωθούμε
Και καλά κάνουμε.
Τον μαθητή με ιδιαίτερες δυσκολίες τον ενθαρρύνουμε,αγωνιζομαστε για αυτόν, κάνουμε συνέδρια,διαβάζουμε,μοριοδοτουμαστε
Και καλά κάνουμε.
Τον μέτριο όμως τον αγνοούμε,και μη μου πει κανείς όχι, το προσπερνάμε,δεν γράφουμε βιβλία για αυτόν ούτε αισθανόμαστε περήφανοι.
Δεν κάνουμε καλά.
Ο μέτριος μαθητής μας είναι όλοι αυτοί που έχεις περιγράψει στο άρθρο σου Δημήτρη (μου επιτρέπεις τον ενικό).
Δεν άκουσαν και δεν ακούν μπράβο.
Και ποτε το κατάλαβες θα μου πεις;;Όταν ο γιος μου διακρίθηκε ως μέτριος μαθητής.Ισως τα δικά μας τα μπράβο ήταν πολλά κι ειλικρινά για αυτό είναι ένας σπουδαίος άνθρωπος.
Κι εγώ συγκινήθηκα 😊Να είσαι καλά.
Μπραβο σου Στεφάνια! Που είσαι ένας γονέας και μεγάλωσες έναν σπουδαίο μέτριο άνθρωπο. Μακάρι να είχαμε όλοι την τύχη του…
Συμφωνώ και με όλα όσα λες.
Απόλυτα συμφωνώ και χαίρομαι που μου στείλατε ένα ακόμα ενδιαφέρον άρθρο….κι εγώ σαν εκπαιδευτικος πάντα επαίνω όλους τους μαθητές για την προσπάθεια που κάνουν και έχω να διαχειριστώ και τους γονείς οι οποίοι ποτέ δεν είναι ευχαριστημένοι από τα παιδιά τους…οι περισσότεροι δηλαδή…ευχαριστώ πολύ για το όμορφο άρθρο και πάλι.Να είστε καλά πάντα και να μας στέλνετε τέτοια πονήματα
Μπραβο λοιπόν και σε σένα Δημήτρη….που μιλάς για τα μη αυτονοητα
Ευχαριστώ πολύ!
Μπραβο σε εσας που μας υπενθυμίσατε και μας αφυπνισατε με αυτο το κειμενο.Μπραβο και σε όλους εμας που καταλάβαμε το κειμενο σας και θα το μετατρεψουμε σε θετικη ενεργεια για εμας και τους γυρω μας 👏👏
Συγκινήθηκα πολύ κι εγώ Δημήτρη και
σ´ευχαριστώ πολύ γι ´ αυτό.
Είναι μια έμπνευση για να ακολουθήσει σειρά από «μπράβο» στον εαυτό μου και τους κοντινούς μου ανθρώπους το άρθρο σου..
Μια σημαντική υπενθύμιση που έχει μεγάλη αξία..
Μια λέξη ικανή να δώσει θάρρος και δύναμη σε κάποιον. Μια λέξη αρκετή για να συνδεθούν δύο άνθρωποι..
ΜΠΡΑΒΟ σου!!!
Ευχαριστώ πολύ!! Καλά μπράβο…
Σ’ ευχαριστούμε πολύ Δημήτρη για τα καίρια θέματα που αγγίζεις κάθε φορά και μας τσιγκλάς με τον υπέροχο τρόπο σου!
Μπραβο σου κ σε ολους μας 🌹
ΜΠΡΑΒΟ !!!!
Μία εξαιρετική προσέγγιση για τα αυτονόητα. Λειτουργούσα και εγώ πριν λίγα χρόνια έτσι, επιβραβευοντας μόνο την επιτυχία, ώσπου διάβασα ένα άρθρο μίας παιδαγωγου-εμψυχωτριας, σε περίοδο εξεταστικής περιόδου. Κάτι με ακούμπησε τότε και ακόμα και σήμερα με το άρθρο αυτό, ήρθες να με ταρακουνησεις ξανά. Μπράβο λοιπόν Δημήτρη που εμάς τους μέτριους μας εξυμνεί το άρθρο αυτό, καθώς προσπαθούμε να κατανοούμε σε κάθε συνειδητή ευκαιρία την ανθρώπινή μας φύση και ίσως να μην την κατανοήσουμε ποτέ, αλλά το να παραμένουμε Άνθρωποι σε αυτούς τους καιρούς είναι δείγμα δύναμης και Ανθρωπιάς. Ευχαριστώ πολύ για το υπέροχο feedback Δημήτρη. 🙏
Εξαιρετικό άρθρο. Μπράβο σε αυτούς που παλεύουν με κάποια νόσο, ψυχική ή σωματική, και καταφέρνουν να είναι λειτουργικοί και κάπου κάπου μέσα σε όλο αυτό να χαμογελάνε κιόλας.
Μπραβο τους!!!
Καλησπέρα Δημήτρη διάβασα τα δύο σου βιβλία ( + αυτό το άρθρο) ,τα ψυχολογικά μυστικά και το παράδοξο μονοπάτι της ζωής και είναι τόσο υπέροχα και τα δύο, λειτούργησαν συμπληρωματικά με την ψυχοθεραπεία μου και αύξησαν εκθετικά την ποιότητα ζωής μου σε ευχαριστώ από την καρδιά μου να είσαι καλά και υγιής
Καλησπέρα Γιάννη, πολύ χαίρομαι γι αυτό που μου λες. Μπραβο για την ψυχοθεραπεια σου και με τα κατάλληλα βιβλία, όντως μπορείς να την απογειώσεις 😊
Ευχαριστούμε που μας θύμησες, πως έχουμε μια φωτεινή θεσούλα, κάπου εδώ..
Πάντα βοηθητικός!!!!
Είμαι και εγώ μια μέτρια νοικοκυρά, εργαζόμενη, μητέρα, σύζυγος, φίλη….
ΜΠΡΆΒΟ! σε εσάς και σε όλους όσους προσπαθούν για το καλύτερο!
Γιατί η προσπάθεια μετράει! Αυτό με έμαθαν οι μέτριοι υπέροχοι γονείς μου!!!