Είσαι σε μια σχέση που σου αρέσει. Ίσως να νιώθεις πως έχεις βρει το άνθρωπό σου. Έχεις αποφασίσει να μείνεις μαζί του.
Κι όμως…
Κι όμως κάποιες φορές σου σπάει τα νεύρα μέχρι εκεί που δεν πάει. Κάποιες φορές σε απογοητεύει και σε στεναχωρεί πολύ. Φέρεται με έναν τρόπο που δεν βγάζει κανένα νόημα και δεν μπορείς να τον καταλάβεις.
Τι μπορείς να κάνεις αυτές τις φορές;
Πώς θα καταφέρεις να ανεχτείς αυτές τις καταστάσεις και ίσως και να βοηθήσεις τον άνθρωπό σου να τις ξεπεράσει; Πώς θα βγείτε και οι δυο νικητές αντί να είστε και οι δυο ηττημένοι;
Το 3χρονο παιδί
Σκέψου ότι έχεις μόλις σφουγγαρίσει το σπίτι και η τρίχρονη κόρη σου ρίχνει το φαγητό της όλο στο πάτωμα. Σκέψου ότι κάθεσαι στην ταβέρνα με τους φίλους σου και ξαφνικά αρχίζει ο τρίχρονος γιος σου να κλαίει και να οδύρεται.
Οι περισσότεροι γονείς δε θα έβαζαν τις φωνές στα παιδιά τους για τις συμπεριφορές αυτές. Στα παιδιά αυτές οι συμπεριφορές συγχωρούνται. Ξέρεις ότι η κόρη σου δεν καταλαβαίνει ότι μόλις σφουγγάρισες. Ίσως κάτι να την ενοχλεί στο στομαχάκι της και φέρεται έτσι.
Ξέρεις ότι ο γιος σου είναι μάλλον κουρασμένος και θέλει να κοιμηθεί. Δεν το κάνει για να σου σπάσει τα νεύρα.
Είσαι γενναιόδωρος με την ερμηνεία των συμπεριφορών τους. Δεν το παίρνεις προσωπικά. Ξέρεις ότι δεν καταλαβαίνουν, ότι κάτι τους ταλαιπωρεί. Δεν είσαι εσύ ο στόχος.
Το μυστικό είναι…
Αν και είμαι σίγουρος ότι το έχεις μαντέψει, το μυστικό για να μπορείς να ανταπεξέρχεσαι στις δύσκολες στιγμές της σχέσης σου, είναι να μπορείς να αντιμετωπίζεις τον σύντροφό σου σαν ένα τρίχρονο παιδί. Τότε που παραφέρεται.
Γιατί εκείνες τις στιγμές υπάρχει όντως ένα τρίχρονο παιδί μέσα στην ψυχή του που υποφέρει. Ένα τρίχρονο ταλαιπωρημένο παιδί που ξεσπάει και ζητάει προσοχή. Ένα παιδί που διψάει για αγάπη. Ένα παιδί που θέλει να γίνει ακουστό. Ένα παιδί που μάλλον δεν ξέρει τι του φταίει. Το κάνεις κι εσύ…
Φέρσου όπως θα φερόσουν σε ένα παιδί. Προσπάθησε να μην παίρνεις τις συμπεριφορές αυτές προσωπικά. Γιατί συνήθως δεν έχουν να κάνουν με σένα, ακόμα και αν είσαι ο ξεκάθαρος αποδέκτης του μένους τους. Ψάξε να βρεις γιατί πονάει έτσι. Πώς πονάει το μικρό παιδί, εκεί μέσα στην καρδιά του συντρόφου μου, και φέρεται με αυτό τον τρόπο;
Μάλλον δεν έχει να κάνει με σένα
Ξαναλέω πως, κατά πάσα πιθανότητα, αυτό που συμβαίνει δεν έχει καθόλου να κάνει με σένα, αν και στην επιφάνεια μπορεί να είσαι εσύ ο στόχος.
Αν σου λέει: «Δε σε αντέχω», μπορεί να σου λέει «Δε με αντέχω»
Αν σου λέει: «Γιατί με παράτησες και πάλι μόνη», μπορεί να σου λέει: «Με έχω αφήσει πολύ μόνη».
Αν σου λέει: «Είσαι ο χειρότερος άνθρωπος του κόσμου», μπορεί να σου λέει: «Νιώθω ο χειρότερος άνθρωπος του κόσμου».
Αν σου λέει: «Σε μισώ», μπορεί να σου λέει: «Με μισώ. Αγάπησέ με».
Είναι εύκολο;
Δεν είναι εύκολο βέβαια. Καθόλου.
Δεν είναι εύκολο γιατί ο άλλος μοιάζει εξωτερικά με ενήλικα. Μοιάζει υπεύθυνο άτομο κατά τ’άλλα. Πώς γίνεται ξαφνικά να γίνεται ένα τρίχρονο παιδί;
Δεν είναι εύκολο γιατί υπάρχει ένα τρίχρονο παιδί μέσα και σε σένα το οποίο επίσης θέλει να αγαπηθεί και να ακουστεί και να γίνει αποδεκτό.
Αυτό το παιδί δυσκολεύεται πάρα πολύ να αντιμετωπίσει την επίθεση που δέχεται και είναι απόλυτα φυσιολογικό να αντιδρά και να θυμώνει. Δεν είναι απλό να ξεπεράσεις την αντίσταση που ο δικός σου ψυχισμός δημιουργεί.
Όταν βλέπεις δυο παιδιά να μαλώνουν κανένα από τα δυο δε δείχνει ενσυναίσθηση. Αυτό είναι χαρακτηριστικό του ενήλικα.
Αν…
Αν καταφέρουμε να κάνουμε την υπέρβαση, και να φερθούμε ενήλικα, τότε πόσο διαφορετικά θα είναι τα πράγματα. Αν καταφέρουμε να δείξουμε στον σύντροφό μας ότι τον αγαπάμε και τον αγκαλιάζουμε όπως θα κάναμε στο τρίχρονο παιδί μας, τότε πόσο θεραπευτική θα ήταν η αγκαλιά που θα του κάναμε.
Αν δείχναμε την ίδια κατανόηση όπως στα παιδιά μας, τότε πόσο θα μπορούσαμε να τον μεταμορφώσουμε και να μεταμορφωθούμε και εμείς. Αυτή είναι η μεταμορφωτική δύναμη της αγάπης στην πράξη.
Αν καταφέρναμε να δούμε πέρα από το θυμό και να αφουγκραστούμε το μικρό παιδί μέσα του που πονάει, τότε μια εντελώς καινούρια δυναμική θα ανοιγόταν μπροστά μας.
Ρεαλιστικά, επαναλαμβάνω, αυτό είναι πολύ δύσκολο. Ίσως να χρειάζεται να είμαστε μια μίξη του Βούδα και του Γιάλομ για να αντιδράσουμε έτσι κάθε φορά που ο σύντροφός μας μάς εξαγριώνει. Ας το κρατήσουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας όμως και ας το εφαρμόσουμε μια φορά. Την πιο εύκολη. Έτσι για αρχή. Για να πάρουμε δύναμη. Για να δούμε πώς και πόσο δουλεύει. Για να νιώσουμε το συναίσθημα της ενηλικίωσης και της αγάπης.
Το έπαθλό για αυτή τη γιγάντια, ίσως, προσπάθειά μας θα είναι μια εμπειρία ζωής που δε θα έχουμε ξαναφανταστεί. Θα είναι ένας σύντροφος ζωής που θα ομορφαίνει ολόκληρη τη ζωή μας!
Αφήνεις email, σου έρχονται όλα τα νέα άρθρα. Απλά πράγματα!
Τόσο απλό αλλά συνάμα και τόσο σημαντικό!
Να είσαι καλά, μου έφτιαξες τη μέρα!
Υπεροχα ,άρθρα. .ποσο με ηρεμεις,καθε φορα που τα διαβαζω!!Σε χρειαζομουν εδω στην ξενιτια και στην μοναξια μου!!μια μανουλα με 4 ανθρωπους γυρω της ,αλλα μονη…!ενα συντροφο,που καθημερινα ειναι μεσα στα νευρα ,ολα του φταινε,ειναι πολυ δυσκολη η συμβιωση,εχοντας 2 παιδια απο τον πρωτο γαμο και ενα με αυτον!αληθεια πως μπορεις να συνυπαρξεις,?ειναι πολυ ζορικο!εχω κουραστει,να ειμαι στο κεντρο,!ποτε θα κανω κατι για μένα? σε ευχαριστω Δημητρη,συγνωμη για το σεντονι!
Αυτή η μικρή λεπτομέρεια που προτείνεις, για να το δοκιμάσουμε πρώτη φορά… την πιο εύκολη για να πάρουμε δύναμη….είναι πολύ σημαντική!
Και γι αυτό, σε ευχαριστώ πολύ!
Ως μητέρα, σύντροφος, κορίτσι 3, 5, 9, 13, 17 και τώρα πια γυναίκα 37 ετών, μέσα στον χώρο των Ψ επαγγελματικά, είναι ότι πιο γλυκό έχω διαβάσει… Μιλάει πραγματικά στην ψυχή μου κάθε λέξη από το παραπάνω κείμενό σου μέσω της προσωπικής μου εμπειρίας!! Όμως επεξεργασμένο και από τις ακαδημαϊκές μου γνώσεις, βλέπω πόσο όμορφα και απλοϊκά παρουσιάζεις μία από τις μεγάλες έννοιες στον κόσμο της Ψυχοδυναμικής θεωρίας και της Ψυχοσύνθεσης…. Κάτι που, σχετικός ή μη σχετικός με το επάγγελμα του Ψυχολόγου, κανείς γνωρίζει ανά τον κόσμο για το Παιδικό Τραύμα, τον πρωταρχικό τραυματισμό που όλοι μας έχουμε βιώσει. Θαυμάζω ειλικρινά τον τρόπο που σκέφτεσαι και ακόμη περισσότερο τον τρόπο που γράφεις…. Είναι καταπληκτικό αυτό που κάνεις και αντικατοπτρίζεται και ο τρόπος με τον οποίο το κάνεις… Με αγάπη, λαχτάρα για γνώση κι επεξεργασία μέσα από το προσωπικό πρίσμα των εμπειριών σου και με σκοπό να προσφέρεις βοήθεια…και το καταφέρνεις! Περιμένω με πολύ ενδιαφέρον κι επόμενα κείμενα “αγάπης”… Συγχαρητήρια!!!
Στις δυσκολίες της σχεσης πάντα έκανα αυτο: υπομονή κατανόηση χαμόγελο και ζεστη αγκαλιά. Δυστυχώς δεν εισέπραξα κάτι θετικό. Θελω να πω δηλαδή πως μια τέτοια συμπεριφορά φεν επιφέρει πάντα τους καρπούς που θα επιθυμούσαμε. Ισως μάλιστα σπάνια το κάνει. Γιατι ένας ανθρωπος που φτασει στο σημείο να έχει υποτιμητική συμπεριφορά απεναντι μας δειχνει συχνά αδιαφορια για την στρνοχωρια και την απογοητευση μας. Κι αυτο ματωνει
μακάρι να ήταν εύκολο όταν βλέπεις το σύντροφο σου να παραλογίζεται και να παραφέρεται γιατί τον κυριεύει το ποτό, πώς να δεις το τρίχρονο παιδί και να τον δικαιολογήσεις, για πόσο; Αν ο ίδιος δεν μπορεί να το πολεμήσει; Εγώ δεν το κατάφερα αγαπητέ Δημήτρη,λυπάμαι αλλά πρέπει να σκεφτώ και μένα, όμως σε μια άλλη σχέση σίγουρα θα έχει κάποια καλύτερη εφαρμογή η συμβουλή σου αυτή…..
Γεωργία έχεις δίκιο ότι είναι πολύ δύσκολο. Και κάποιες επαναλμβανόμενες συμπεριφορές ίσως δεν βοηθάει να τις δικαιολογούμε. Στην περίπτωση αναφέρεις ίσως βοηθούσε να κατανοήσεις ότι αν το ρίχνει στο ποτό τότε κάτι βαθύ τον ταλαιπωρεί και να τον ωθήσεις να ζητήσει βοήθεια. Γιατί όπως λες μόνος του δεν μπορεί να το πολεμήσει. Δεν είναι δική σου ευθύνη αλλά μόνο αυτό μπορείς να κάνεις. Για σένα.
Αγαπητέ Δημητρη,
Και αν ο άλλος είναι αχάριστος και έχει κακομαθει επειδη του φερεσαι ετσι για χρονια και σε βρίζει και σε υποτιμά και χαίρεται κιόλας και όταν χρειαζεται να δώσει το ίδιο δεν το κανει αλλά σε παρεξηγει για ποσο να ΚΑΘΗΣΕΙΣ να ανεχεσαι τις προσβολές του???Εχεις και μια αξιοπρέπεια και εναν αυτοσεβασμό πανω απο ολους έτσι δεν έναι??? Νομιζω πως πρεπει να έχει αποδειχτεί ο άλλος πως αξίζει μια τέτοιου ειδους συμπεριφορα και μετα να του τη δίνεις.Αλλιως είσαι το κορόιδο της σχέσης και ο ΠΑΡΤΑΚΙΑΣ μια χαρά βολευεται.Πολύ σωστο και δίκαιο αυτό που προτείνεις αλλά να αξίζει η όλη προσπαθεια.Για χρόνια λειτουργούσα έτσι και εισέπραξα αχαριστία και προδοσία ώσπου έπαψα να το κανω παρα μονο εκεί που πραγματικα το εκτιμούσαν.Είναι να μην πέσεις σε λάθος και προβληματική προσωπικοτητα και ψυχικα ανάπηρο Νάρκισσο και εγωιστή.Σε ευχαριστώ.
Αλεξία καταλαβαίνω τι λες. Σκέφτομαι ότι ίσως αξίζει να αναρρωτηθώ, αν ο άλλος είναι όπως τον περιγράφεις, τι με κάνει εμένα και είμαι με έναν τέτοιο άνθρωπο. Διάβασε τα άρθρα για το τι είναι αγάπη και ίσως καταλάβεις ορισμένα πράγματα παραπάνω.
Αγαπητέ Δημητρη,
Σε ευχαριστώ για την άμεση απάντηση.Επίσης υπέροχο το άρθρο σου “Ποναμε περισσότερο αυτους που μας αγαπούν”.Είμαστε όμως και εμείς άνθρωποι και έχουμε προσωπικά όρια.Μέχρι ποσο και ποσα να αντεξουμε.Εχεις δικοιο για την αγάπη αλλά και αυτή πολλές πληγώνεται .Θέλει μεγάλη προσπαθεια και απο τον άλλον να σου δειξει πως είσαι σημαντικός άνθρωπος στη ζωή του και δεν σε έχει για να ξεσπά επανω σου κάθε φορά.Και να σου ζητα συγγνωμη.Σε ευχαριστώ και παλι και βοηθάς αρκετά γιατί τα βλέπεις όλα απο μια αλλη οπτική και όχι απο την συνηθισμένη.Να είσαι καλά.
Πολύ εύστοχο.
Αυτά ίσως θα έπρεπε να διδάσκονται και στα σχολεία με τον σωστό τρόπο και από ειδικό καθηγητή της ψυχολογίας.
Πολλές φορές μέχρι να καταλάβουμε το νόημα που περιγράφεται παραπάνω σε αυτές τις συμπεριφορές από όλους μας, έχει επιδεινωθεί η δυσκολία των σχέσεων και ίσως για πολλούς δεν έχει προλάβει να σωθεί!
Συμφωνώ πολύ μαζί σου. Μακάρι κάποια στιγμή να γίνει…
Αν όμως είναι πιεσμένος από αλλου , αντιλαμβάνεται την επικοινωνία με αρνητισμό πχ αναρωτιέται αν ειρωνεύομαι κ επιτίθεται τύπου μη μου μιλάς γιατί είμαι πιεσμένος και θα ξεσπάσω Σε σένα .. χωρίς μα έχω καμία σχέση με
Ότι περνάει αλλά αυτό π ζει είναι αποτέλεσμα της δικών του επιλογών ; Ξαφνικά μέσα σε ημέρες αγάπης κ ηρεμίας ;
Από αυτό που μου λες, φαίνεται να σου δίνει μια προειδοποίηση όταν ειρωνεύεσαι ότι δεν είναι η ώρα που μπορεί να το διαχειριστεί. Στη θέση σου θα ήμουν ευγνώμων και θα του έλεγα ήρεμα: «Καταλαβαίνω ότι είσαι πιεσμένος. Αν θελεις να το συζητήσουμε αυτό που περνάς, είμαι εδώ για να σε ακούσω»