Ψυχο-λογικό blog

Οι περισσότερο άνθρωποι όταν συναντιόμαστε με τους φίλους μας έχουμε την τάση να  αρχίσουμε να μιλάμε και να λέμε τα νέα μας. Να μιλάμε κυρίως για τον εαυτό μας. Θέλουμε να ακουστούμε και συχνά να εντυπωσιάσουμε. Δυστυχώς έτσι πετυχαίνουμε το αντίθετο αποτέλεσμα. Ξοδεύουμε πολύ λιγότερο χρόνο ακούγοντας τον άλλον. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Η μοναξιά μπορεί να είναι και η ασθένεια της εποχής μας. Ζούμε στην πιο δικτυωμένη εποχή στην ιστορία της ανθρωπότητας και ταυτόχρονα πιθανώς στην πιο μοναχική. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Μπορεί ένα τραγούδι να αλλάξει τη ζωή σου; Αν ναι, σκέψου πώς επτά τραγούδια μπορούν να την αλλάξουν ακόμα περισσότερο…

Ποιοι είναι οι μύθοι των σχέσεων που μας εμποδίζουν να βιώσουμε την πιο απολαυστική ανθρώπινη εμπειρία; Τη σύνδεση με ένα άλλον άνθρωπο.

Η Ναμίμπια βρίσκεται πάνω από τη Νότιο Αφρική στην πλευρά του Ατλαντικού. Αποφασίσαμε να την επισκεφτούμε καθώς είναι μια χώρα πολύ ασφαλής και μπορούσαμε να οδηγήσουμε το δικό μας αυτοκίνητο χωρίς φόβο. Ποιος να σε πειράξει άλλωστε. Δεν βλέπεις άνθρωπο συνήθως. Η Ναμίμπια είναι η δεύτερη πιο αραιοκατοικημένη χώρα στον κόσμο μετά την Μογγολία.

«Είμαι άχρηστος»,

«Δε θα τα καταφέρω, θα αποτύχω»,

«Σαν ηλίθιος κάνω, αμάν πια»,

«Μα πόσο φοβιτσιάρης είμαι επιτέλους»

Πολλοί άνθρωποι τυραννιόμαστε από μια εσωτερική φωνή που μας μαλώνει και μας ταλαιπωρεί. Τι ακριβώς είναι αυτή η φωνή;

Κάθεσαι με το κινητό στο χέρι. Χαζεύεις εικόνες από άτομα του φύλου που σε ενδιαφέρει. Ίσως βλέπεις τους προτεινόμενους φίλους στο Facebook ή είσαι στο Tinder και σκανάρεις πιθανά ταίρια.

«Ωραίος αυτός. Κι αυτός καλός είναι. Δεν είναι άσχημος και τούτος», λες.

Κάνεις like ή αιτήματα φιλίας σε όλους.

Ποιος ξέρει. Κάτι μπορεί να βγει.

Κι αν δε βγει υπάρχουν δεκάδες άλλοι εκεί στην ουρά να τους εξετάσεις και να συνδεθείς ή όχι μαζί τους.

Υπάρχουν τόσες επιλογές. Κι όμως δυσκολεύεσαι πολύ για να δημιουργήσεις μια σχέση που να σε πληρεί. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Το έχουμε ζήσει όλοι μας. Κάποια στιγμή ο σύντροφός μας ή ένας γονιός ή ένα παιδί θα μας βάλει τις φωνές. Θα μας μιλήσει απαξιωτικά. Θα μας βρίσει. Θα κάνει κάτι που θα μας πληγώσει βαθιά. Έχουμε παίξει και εμείς αυτό το ρόλο. Έχουμε μειώσει κοντινούς μας ανθρώπους. Έχουμε φερθεί απαίσια. Όλοι μας. Ανεξαιρέτως.

Γιατί συμβαίνει αυτό;

Όλοι μας έχουμε κάνει αυτή τη σκέψη. Μήπως κάτι δεν πάει καλά με μένα; Πώς τα καταφέρνουν τόσο καλά οι άλλοι; Νομίζω πως μόνο εγώ νιώθω κάνω τόσες χαζομάρες…

Το συμπέρασμα συνήθως είναι ένα: Έχω πρόβλημα.

Ίσως, όμως, η πραγματικότητα να είναι λίγο διαφορετική από όσο νομίζουμε…