Ποια είναι η χειρότερη ευχή που μπορείς να πεις σε κάποιον; Είναι μια ευχή που όλοι δίνουμε ο ένας στον άλλον αυτόματα. Χωρίς να το σκεφτούμε. Αυτή την ευχή προβλέπεται να λέμε. Έτσι μάθαμε.
Εγώ την άκουγα συνέχεια μόλις κυκλοφόρησε το πρώτο μου βιβλίο. Οι περισσότεροι φίλοι και γνωστοί μόλις το έπιαναν στα χέρια τους μου έλεγαν:
«Άντε και εις ανώτερα!»
«Άντε και στο επόμενο!»
Δεν ήθελα ούτε να τους ακούω, πρέπει να ομολογήσω.
«Αφήστε με να απολαύσω τη στιγμή» σκεφτόμουν. «Γιατί να πρέπει πάντα να υπάρχει και κάτι άλλο. Γιατί να μη μας είναι ποτέ αρκετό αυτό που έχουμε; Πάντα εις ανώτερα. Δηλαδή, τώρα που είμαι; Στα κατώτερα;»
Το βλέπουμε συνεχώς γύρω μας.
Είσαι σε σχέση; Άντε να μείνετε μαζί.
Μένετε μαζί; Άντε να παντρευτείτε.
Παντρευτήκατε; Άντε να κάνετε ένα παιδί.
Κάνατε ένα παιδί; Άντε να κάνετε και ένα αδερφάκι.
Κάνατε αδερφάκι; Διάλειμμα για λίγο και μετά άντε να τα παντρέψετε. Και πάμε από την αρχή…
Οι ευχές μας αντικατοπτρίζουν ένα μόνιμο άγχος της κοινωνίας να μη μείνουμε στάσιμοι. Ένα μόνιμο άγχος να πάμε στο επόμενο. Όταν ευχηθούμε σε κάποιον, μόνιμα ψάχνουμε να του προτείνουμε τον επόμενο στόχο. Να κάνει κι άλλα. Περισσότερα.
Πότε θα απολαύσουμε άραγε; Πότε θα ευχαριστηθούμε όσα έχουμε πετύχει; Αν ακούσουμε την κοινωνία…Ποτέ!
Λες και είναι κακό να απολαμβάνεις. Η κοινωνία όμως μάς θέλει παραγωγικούς. Όχι ευτυχισμένους.
Να μην τρως ποτέ από τα έτοιμα. Άραγε για πότε τα ετοιμάζεις;
Κι άλλο, κι άλλο
Την αίσθηση του ανικανοποίητου την έχω ζήσει πολλά χρόνια στο πετσί μου. Παλιότερα περνούσα ατελείωτες ώρες της ημέρας μπροστά στους υπολογιστές των επενδυτικών τραπεζών στο Λονδίνο. Πληρωνόμασταν τα μπόνους στο τέλος του χρόνου και την επόμενη μέρα σχεδιάζαμε πώς θα παίρναμε μεγαλύτερο μπόνους τον επόμενο χρόνο. Αλλιώς θα ήμασταν αποτυχημένοι.
Ο Michael Jackson, όταν έβγαλε το άλμπουμ Thriller, το άλμπουμ το οποίο ήταν μέχρι πρόσφατα αυτό με τις περισσότερες πωλήσεις όλων των εποχών, είχε πει ότι ο επόμενος δίσκος του θα έπρεπε να κάνει τουλάχιστον διπλάσιες πωλήσεις, αλλιώς θα είχε αποτύχει. Όσοι γνωρίζουν την ιστορία του, ξέρουν ότι ο Michael ήταν ένας βαθιά δυστυχισμένος άνθρωπος.
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον πώς μπορείς ποτέ να είσαι ικανοποιημένος; Δεν μπορείς.
Η στιγμή που περνάει…
Ξέρω την παγίδα της διαρκούς ανάγκης για βελτίωση. Γνωρίζω πως αν θέλεις να γίνεσαι ολοένα και καλύτερος τότε αυτή τη στιγμή ουσιαστικά νιώθεις πως δεν είσαι αρκετά καλός. Και αυτή η στιγμή κρατάει για πάντα.
Γιατί και την επόμενη στιγμή που θα είσαι καλύτερος από την προηγούμενη, θα εστιάζεις στο ότι είσαι χειρότερος από την επόμενη. Δεν έχεις ελπίδα. Θα κυνηγάς συνέχεια τη σκιά σου.
Και όλο αυτό θα το καθαγιάζεις στο όνομα του ότι πρέπει να βελτιώνεσαι συνέχεια αλλιώς θα είσαι στάσιμος. Ε, και;
Ο άλλος δρόμος
Υπάρχει και η άλλη οδός, όμως. Η οδός η οποία προτείνει να βελτιώνεσαι, αλλά μόνο αν θέλεις. Θα βελτιώνεσαι επειδή σου αρέσει η διαδικασία της βελτίωσης. Όχι επειδή «πρέπει» να βελτιώνεσαι. Κάνε αυτό που θέλεις επειδή σου αρέσει αυτό που κάνεις. Όχι για να πετύχεις κάτι.
Δε χρειάζεται να πετύχεις τίποτα για να αξίζεις. Είσαι άνθρωπος. Αρκεί. Και σου αξίζει και να απολαμβάνεις.
Ταξίδεψε για τη χαρά του ταξιδεύειν. Όχι για να φτάσεις κάπου. Αναγκαστικά θα πετύχεις πολλά με αυτόν τον τρόπο, όπως και θα φτάσεις σε πολλούς προορισμούς όταν ταξιδεύεις. Πόσο πιο απολαυστικό θα είναι όμως το ταξίδι αν απολαμβάνεις τη διαδικασία; Πόσο ομορφότερη και γεμάτη νόημα θα είναι η ζωή σου αν αντλείς ευχαρίστηση από ό,τι κάνεις και δεν το κάνεις μόνο για να πετύχεις κάτι άλλο;
Είναι οκ και να απολαμβάνεις. Το δικαιούσαι. Η ευτυχία δεν είναι στο περισσότερο, γιατί το περισσότερο δεν έχει σταματημό. Δε χρειάζεται να φτάσεις στα όριά σου. Αν θέλεις μπορείς να τα φτάσεις. Αλλά δεν πρέπει. Μην ακούς τον Καζαντζάκη που έλεγε «φτάσε όπου δεν μπορείς». Ήταν και αυτός ένα βαθιά δυστυχισμένος άνθρωπος.
Αν θέλεις να φτάσεις όπου δεν μπορείς, τότε φτάσε. Μια χαρά. Αλλά δεν χρειάζεται να το κάνεις. Δεν πρέπει να ξεπεράσεις τον εαυτό σου για να αξίζει η ζωή σου.
Η ευτυχία είναι στον τρόπο που αντιμετωπίζεις τη ζωή. Όχι στο που θα φτάσεις και στο τι θα πετύχεις.
Ας αλλάξουμε τις ευχές μας λοιπόν. Την επόμενη φορά που κάποιος θα σου πει ότι πέτυχε κάτι μην πεις “Εις ανώτερα“. Πες: “Μπράβο! Να το απολαύσεις!” “Να το χαρείς!” “Το προσπάθησες πολύ, σου αξίζει!”.
Προσπάθησε και δες τη ζωή σαν ένα χορό. Το νόημα του χορού δεν είναι να φτάσεις κάπου, αλλά να χορέψεις.
Ας χορέψουμε λοιπόν!
Από το βιβλίο μου Ψυχο-λογικά Μυστικά που μακάρι να γνώριζα νωρίτερα
Σου φάνηκε ενδιαφέρον το άρθρο που διάβασες; Τότε άφησε το email σου για να λαμβάνεις δωρεάν όλα τα νέα άρθρα!
Υπέροχο Δημήτρη μπράβο.!!Αυτό είναι το νόημα της ζωής. .να απόλαμβάνουμε και να ζούμε ότι έχουμε πετύχει. .οποιαδήποτε στόχο από το ένα βήμα έως το μεγαλύτερο! !
Ήταν τελειο ! Σε ευχαριστούμε
Η απλότητα στην ζωή μας είναι το κλειδί για όλα.. Όλα μετά είναι εύκολα. Εδώ Θεσσαλονίκη άλλος αέρας βαρδαρη τον λέμε.. Όμορφο ότι διάβασα. Το εμείς και το μαζί κάνει την διαφορά σε όλα. Ένα τίποτα είμαι έτσι λέω όσο μεγαλώνω..
Τα λες πολύ σωστά και με πολύ ωραίο τρόπο. Δύσκολο να αφυπνιστουμε αλλά με τη δική σου συμβολή και άλλων σαν κι εσένα, δεν είναι ακατόρθωτο. Σε ευχαριστούμε Δημήτρη.
Τι καταπληκτικό άρθρο! Σε ευχαριστώ που μας τα λες ….σε ακούω και προσπαθώ να τα εφαρμόζω
Η κοινωνία και η νοοτροπία μας,μας οδηγούν στο να μην μπορούμε να ευχαριστήθουμε τίποτα.Ειμαστε δυστυχισμένοι,αγχωμενοι και γεμάτοι ανασφάλειες.Δεν ευγνωμονούμε για τις απλές καθημερινές μας στιγμές!Πολύ σωστός Δημήτρη!
Πολύ όμορφο, πολύ αληθινό, πολύ πολύ, πραγματικά όλα είναι εφήμερα για αυτό κάθε κατάκτηση θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα προσπάθειας και όχι αυτοσκοπός με την έννοια της συλλογής τροπαίων, απόλαυση λοιπόν της προσπάθειας εν κατακλείδι.
Πολύ καλό άρθρο με επιχειρήματα. Οι απόψεις που εκφράζονται είναι προφανές ότι έχουν να κάνουν με γνώσεις και βιώματα. Αρκετοί άνθρωποι έχουν βρεθεί ή θα βρεθούν κάποια στιγμή σε παρόμοια κατάσταση. Υπάρχει φυσικά και η άποψη ότι το χαζό παιδί είναι χαρά γεμάτο, όπως και ότι το καλύτερο επάγγελμα είναι η ανεργία. Ωραίες οι ιστορίες με τη βελτίωση των σχέσεων, αλλά πως μπορείς να βοηθήσεις κόσμο που βιώνει συνεχώς δυστυχία; Πόσοι δίπλα μας έχουν μεγάλα οικονομικά προβλήματα ή σοβαρά προβλήματα υγείας; Πόσα παιδιά πεθαίνουν καθημερινά λόγω πείνας; Πόσοι από κορωνοϊό; Πόσες ξαφνικές τραγωδίες παρακολουθούμε καθημερινά στις ειδήσεις; Φυσικά μπορούμε να κλείσουμε τα αυτιά μας και να διαβάσουμε ένα βιβλίο. Καλή η θετική σκέψη αλλά δυστυχώς η αλήθεια είναι ότι ζούμε σε ένα μικρόκοσμο κλείνοντας τα μάτια σε πολλές περιπτώσεις δίπλα μας όπου δεν θέλουμε να βοηθήσουμε με τη δικαιολογία ότι δεν μπορούμε. Ο Καζαντζάκης έλεγε επίσης “Ν’ αγαπάς την ευθύνη να λες εγώ, εγώ μονάχος μου θα σώσω τον κόσμο. Αν χαθεί, εγώ θα φταίω”. Ίσως και για αυτό να ήταν επίσης “δυστυχισμένος” σύμφωνα με τη δική μας λογική. Εμείς λέμε να διαβάσει ο κόσμος να σωθεί μόνος του. Από την άλλη ευτυχισμένος/η για πάντα δεν υπάρχει. Υπάρχουν στιγμές ευτυχίας. Δεν υπάρχει παράδεισος αλλά και να υπήρχε πάλι θα τρώγαμε το μήλο.