Σου έχει τύχει ποτέ να πεις την ατάκα: «Αν με ήθελε / αγαπούσε πραγματικά δε θα φερόταν έτσι;» (είναι μια έκφραση που την ακούω και εκνευρίζομαι…) Ίσως έχεις γνωρίσει κάποιον και δεν επικοινωνεί μαζί σου όσο συχνά θα ήθελες ή γενικώς δε φέρεται όσο θερμά θα περίμενες.
Τι συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις;
Το συμπέρασμα που τείνεις να βγάλεις είναι ότι ο άλλος δε σε θέλει αρκετά γιατί αν σε ήθελε πραγματικά, τότε δε θα τα παρατούσε. Δε θα είχε αμφιβολίες. Δε θα αμφιταλαντευόταν. Θα επέμενε. Θα ήταν πιο ξεκάθαρος.
Ποια είναι όμως η πραγματικότητα;
Η αλήθεια
Η πραγματικότητα είναι πως ο άλλος είναι ένας άνθρωπος όπως κι εσύ. Είναι αναποφάσιστος όπως κι εσύ. Και είναι πολύ πιθανό να μη σε θέλει πραγματικά, όπως κι εσύ πιθανώς δεν τον θέλεις πραγματικά. Δεν είναι μόνο δικό σου δικαίωμα να είσαι αβέβαιος. Όλοι είμαστε αρκετά μπερδεμένοι.
Είναι πολύ δύσκολες οι σχέσεις και το ιδανικό σενάριο τύπου Το Ημερολόγιο (The Notebook) υπάρχει μόνο στις ταινίες.
Δε λειτουργεί έτσι η πραγματική ζωή, όμως. Εσύ νομίζεις ότι υπάρχουν μόνο δυο επιλογές. Ή με θέλει ή δε με θέλει. Ή 100 ή 0. Στην πραγματική ζωή δεν υπάρχουν μόνο δυο επιλογές, όμως. Υπάρχουν όλες οι διαβαθμίσεις. Μπορεί να σε θέλει σε βαθμό 20 ή 40 ή 60. Και είναι μια χαρά. Κι εσύ κάπως έτσι είσαι.
Στην πραγματική ζωή πρέπει να κερδίσεις το ενδιαφέρον του άλλου, όπως και εκείνος πρέπει να κερδίσει το δικό σου.
Σε ένα κόσμο με τόσες επιλογές όμως, στο κομμάτι του φλερτ (Tinder, Instagram, Facebook, κλπ) η προσοχή μας γίνεται χίλια κομμάτια και η ανοχή μας στην κάθε «ιδιοτροπία» του άλλου μικραίνει επικίνδυνα. Δεν είναι εύκολος ο έρωτας στα χρόνια του διαδικτυακού φλερτ.
Μια κίνηση από τον άλλον που δε σου αρέσει και στρέφεσαι στην επόμενη επιλογή. Συνεπώς, το σύνηθες είναι να μην θέλεις πραγματικά κανέναν. Γιατί θέλεις πολλούς από λίγο.
Αλλά έχεις την απαίτηση οι άλλοι να αντιδρούν απέναντί σου σαν να θέλουν πραγματικά εσένα, γιατί ξεχνάς ότι και εκείνοι είναι άνθρωποι ακριβώς όπως κι εσύ. Ενοχλούνται το ίδιο εύκολα και αντιμετωπίζουν την ίδια αβεβαιότητα και τις ίδιες πολλαπλές επιλογές.
Είναι εξαιρετικά σπάνιες οι περιπτώσεις που ο άλλος θα φάει κόλλημα μαζί σου και θα αντέξει κάθε σου καπρίτσιο. Μάλιστα, θα σου πρότεινα αν βρεις κάποιον τέτοιον να μην παραδοθείς στην επιμονή του. Ίσως να μην είναι τόσο υγιής η κατάληξη μιας τέτοιας αρχής. Μόλις αφεθείς, τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν.
Δύσκολες οι σχέσεις
Ήταν πάντα πολύ δύσκολες οι σχέσεις και στη σημερινή εποχή είναι ακόμα πιο δύσκολες δυστυχώς. Υπάρχουν δυο λόγοι γι αυτό.
- Ο πρώτος είναι το γεγονός που ανέφερα. Οι πολλές διαθέσιμες επιλογές δημιουργούν μικρή ανοχή και θέληση για επένδυση σε μια σχέση. Είμαστε πολύ έτοιμοι να τραβήξουμε τη σκανδάλη και να πάμε στην επόμενη επιλογή.
- Ο δεύτερος λόγος είναι ότι σήμερα οι απαιτήσεις από τις σχέσεις μας είναι υψηλότερες από ποτέ. Μας έχουν ταΐσει μπόλικες ταινίες και βιβλία ώστε να περιμένουμε τον απόλυτο έρωτα των παραμυθιών. Ταυτόχρονα, υπάρχουν τόσοι Coaches και «Γκουρού» εκεί έξω που μιλάνε για το πώς να κάνεις την τέλεια σχέση, οπότε οι προσδοκίες μας είναι εξαιρετικά υψηλές. Τόσο από τον εαυτό μας όσο και από τον άλλον.
Οι δυο λόγοι μαζί είναι συνδυασμός που σκοτώνει. Χαμηλή ανοχή για τις δυσκολίες και υψηλές απαιτήσεις για το αποτέλεσμα. Είναι σαν να θέλεις να κάνεις το απόλυτο γλυκό για εστιατόριο με αστέρι Michelin αλλά να θέλεις η συνταγή να είναι τόσο εύκολη ώστε να απαιτεί μόνο να χτυπήσεις ένα έτοιμο μείγμα με λίγο νερό στο μίξερ.
Δεν θα σου πετύχει αυτό που φαντάζεσαι…
Ας είμαστε επιεικείς…
Ας είμαστε επιεικείς με τον εαυτό μας. Είναι εξαιρετικά δύσκολο το να σχετίζεσαι. Οι συμβιβασμοί είναι απαραίτητοι. Δεν είναι καθόλου κακό να συμβιβάζεσαι και να μην έχεις ό,τι έχεις φανταστεί.
Σπάνια οι άλλοι θα είναι σίγουροι για το τι θέλουν, όπως και εμείς δεν είμαστε πάντα σίγουροι για τον εαυτό μας. Ας μη βιαστούμε να απορρίψουμε τον άνθρωπο που αμφιταλαντεύεται και ας κατανοήσουμε ότι είναι ένα πολύ φυσιολογικό κομμάτι στο μοντέρνο τοπίο σχέσεων.
Οι σχέσεις χρειάζονται επιμονή και επένδυση παρά τα σκαμπανεβάσματα. Και από τους δυο. Αν σκέφτεσαι ότι αν σε ήθελε πραγματικά δε θα φερόταν έτσι, έχεις δίκιο. Δυστυχώς στη σημερινή εποχή είναι πολύ σπάνιο ο οποισδήποτε να θέλει οποιονδήποτε πραγματικά. Τουλάχιστον από την αρχή… Είναι απογοητευτικό. Αλλά η ζωή δεν είναι όμορφη και δίκαιη.
Ο κάθε άνθρωπος δυστυχώς ή ευτυχώς ελέγχει μόνο τον εαυτό του. Συνεπώς εσύ ελέγχεις μόνο τον εαυτό σου. Κάνε το κομμάτι που σου αντιστοιχεί και δείξε κατανόηση τόσο στον άλλον όσο και σε σένα για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζετε.
Δύσβατος ο δρόμος και πολλές φορές θα εύχεσαι να είχες γυρίσει πίσω. Μείνε στο μονοπάτι και η κορυφή ίσως να μην αργήσει να έρθει.
Αφήνεις email, σου έρχονται όλα τα νέα άρθρα. Απλά πράγματα!
Εξαιρετικό άρθρο!! Κρύβει τις αλήθειες που δεν τολμάμε να παραδεχτούμε ούτε στον εαυτό μας!!! Συγχαρητήρια!!!!
Τόσο αληθινό το άρθρο σας! ( όπως πάντοτε άλλωστε) Μακάρι να καταλάβουμε ότι αυτό που ζητάμε από τους άλλους αν το υιοθετήσουμε στη δική μας συμπεριφορά με μαγικό τρόπο όλα αλλάζουν. Οι ανθρώπινες ανάγκες είναι κοινές!
λέτε αλήθειες..! μπορεί να υπάρξει λοιπόν φυσιολογική σχέση στην εποχή του διαδικτύου;; …..Ασυνεννοησία, σύγχυση, απογοήτευση …..εγωισμός στο έπακρο και αυτό γιατί δεν υπάρχει ξεκάθαρη επικοινωνία…αληθινή……Φοβάται ο Γιάννης το θεριό ..και το θεριό τον Γιάννη……!
Οι σχέσεις πολύ δύσκολες. Και την εποχή του Διαδικτύου ακόμα πιο δύσκολες δυστυχώς…