Γιατί περνάει το πάθος στις σχέσεις; Γιατί μετά από λίγο ο σύντροφός μας δεν μας ασκεί πια την ίδια έλξη; Μήπως τελικά είναι φυσιολογικό;
Η Χριστίνα γνώρισε τον Πέτρο.
Η αρχή
Τον πρώτο μήνα δεν υπήρχαν λέξεις να περιγράψουν τον ενθουσιασμό της. Δε χόρταινε να τον ακούει, να του μιλάει, να του κρατάει το χέρι, να τον αγκαλιάζει, να τον μυρίζει, να τον αγκαλιάζει, να τον φιλάει να κάνουν έρωτα και να περνάνε όλο το διαθέσιμο χρόνο τους μαζί.
Η συνέχεια
Δεν πέρασε πολύς καιρός και το πάθος άρχισε να φθίνει. Κάνουν έρωτα μια φορά τη βδομάδα τώρα, ψάχνει να έχει χρόνο μόνη της και βαριέται καμιά φορά όταν βγαίνουν. Δεν κυλάει τόσο αβίαστα η συζήτηση όσο στην αρχή. Πιάνει συχνά τον εαυτό της να προτιμάει να βγει με τη φίλη της, τη Σοφία, και σταμάτησε να στέλνει είκοσι μηνύματα τη μέρα στον Πέτρο.
Ο προβληματισμός
Η κατάσταση αυτή την έχει προβληματίσει. Γιατί πάλι μειώθηκε ο ενθουσιασμός της; Γιατί το πάθος της ξεφούσκωσε για άλλη μια φορά; Ήταν τόσο σίγουρη ότι αυτή τη φορά θα ήταν αλλιώς. Πότε θα βρει τον κατάλληλο άντρα που θα τη συνεπάρει για τα καλά; Έναν άντρα με τον οποίο θα περάσουν μια ζωή γεμάτη έντονα συναισθήματα και θα ρουφήξουν το μεδούλι της. Ακριβώς όπως στις ταινίες…
Τελικά, ούτε ο Πέτρος της κάνει. Της είναι ξεκάθαρο πως αφού δεν νιώθει όπως το έχει φανταστεί, όπως το έχει ονειρευτεί, τότε ο Πέτρος δεν είναι ο κατάλληλος για εκείνη. Η απογοήτευσή αρχίζει και την κυριεύει σιγά σιγά και αρχίζει να απομακρύνεται. Ούτως ή άλλως προς τα εκεί πάει όπως δείχνουν τα πράγματα. Γιατί να το τραβάει κι άλλο; Ποιος ξέρει, ίσως ο επόμενος να είναι ο κατάλληλος.
Η παρ-εξήγηση
Τα πράγματα ίσως να μην είναι τόσο ξεκάθαρα όσο φαίνονται εκ πρώτης όψεως. Είναι πολύ πιθανό η Χριστίνα να έχει πέσει θύμα μια απόλυτα φυσιολογικής ανθρώπινης διαδικασίας, που ακούει στο όνομα ηδονική προσαρμογή. Όπως έχει αναφερθεί και σε προηγούμενο άρθρο οι άνθρωποι τείνουν να συνηθίζουν τις καταστάσεις μέσα στις οποίες ζουν και το συναισθηματικό αντίκτυπο που αυτές έχουν επάνω τους φθίνει με τον καιρό. Είτε πρόκειται για έναν καινούριο σύντροφο, είτε για μια καινούρια δουλειά, ένα καινούριο αμάξι, κινητό. Ακόμα και το λαχείο να έχουν κερδίσει θα το χαρούν αρχικά αλλά μετά από λίγο και πάλι θα συνηθίσουν και θα βιώνουν τα ίδια επίπεδα ευτυχίας όπως πριν το κερδίσουν.
Το φαινόμενο της ηδονικής προσαρμογής είναι απαραίτητο για την επιβίωση του ανθρώπου. Είναι απαραίτητο για την οικονομία δυνάμεών του εγκεφάλου ώστε να καταφέρνει να μαθαίνει νέες δεξιότητες.
Όταν μαθαίνουμε μια καινούρια διαδικασία (πχ. να οδηγούμε) τότε αφιερώνουμε όλη την προσοχή και την ενέργειά μας σε αυτή. Μετά από λίγο όμως, γίνεται αυτόματα και μπορούμε να οδηγούμε και να μιλάμε στο τηλέφωνο ή να χαζεύουμε το τοπίο.
Ηδονική προσαρμογή και στις σχέσεις
Αντίστοιχα όταν γνωρίζουμε έναν άνθρωπο στην αρχή αφιερώνουμε όλο μας το είναι σε εκείνον, όπως ακριβώς και η Χριστίνα. Αναπόφευκτα, όμως, αυτό έχει σαφή ημερομηνία λήξης και κάποια στιγμή μπαίνει και ο σύντροφός μας στον αυτόματο. Έτσι είμαστε φτιαγμένοι. Αυτή είναι η φύση μας. Δε φταίει απαραίτητα ο σύντροφός μας.
Είναι εξίσου φυσιολογικό, βέβαια, να πέσουμε στην παγίδα που έπεσε και η Χριστίνα και να σκεφτούμε ότι δε μας κάνει ο άλλος. Ότι δεν είναι ο κατάλληλος για εμάς. Γι αυτό έφυγε το πάθος και με τον «σωστό» σύντροφο ο έρωτας θα κρατήσει για πάντα. Η γνώση είναι δύναμη είναι το μότο του βιβλίου μου και στην περίπτωση αυτή η γνώση μπορεί να μας λυτρώσει και να μας γλυτώσει από το να διαλύσουμε μια σχέση για τους λάθους λόγους. Μια σχέση που ίσως και να μπορούσε να είχε πολλά υποσχόμενες προοπτικές.
Η καταπολέμηση του φαινομένου
Όσο ισχυρό και αν είναι το φαινόμενο της ηδονικής προσαρμογής υπάρχει τρόπος να το μετριάσουμε τις συνέπειές του. Ο ευκολότερος τρόπος είναι η ευγνωμοσύνη. Αν εστιάσουμε την προσοχή μας στα στοιχεία του άλλου, τα οποία είχαμε εκτιμήσει στην αρχή και μας είχαν συνεπάρει οι έρευνες δείχνουν πως θα νιώσουμε ξανά ευγνώμονες για το γεγονός ότι υπάρχει στη ζωή μας. Θα νιώσουμε μεγαλύτερη ικανοποίηση από τη σχέση μας. Θα νιώσουμε πιο θετικά για εμάς και περισσότερο συνδεδεμένοι με τον άλλον. Ταυτόχρονα, εκτιμώντας περισσότερο τη σχέση μας παρακινούμαστε και οι δυο να τη φροντίσουμε περισσότερο και σταματάμε να την θεωρούμε δεδομένη.
Η Χριστίνα δε χρειάζεται να χωρίσει τον Πέτρο. Αρκεί να εστιάσει συνειδητά στα χαρακτηριστικά του που αρχικά την ενθουσίασαν και ο πρώτος ενθουσιασμός μπορεί να κρατήσει πολύ περισσότερο.
Δε χρειάζεται να κρατήσουμε την κάθε σχέση βέβαια. Δε σημαίνει ότι κάθε σχέση πρέπει να διατηρηθεί. Αν όμως ερμηνεύουμε το γεγονός ότι έφυγε το πάθος ως κάτι το παθολογικό για τη σχέση, τότε ίσως να αξίζει τον κόπο να το ξανασκεφτούμε.
Κάθε άνθρωπος είναι σαν ένα τριαντάφυλλο, όπως λέω και στο βιβλίο μου. Αν πούμε ότι έχει αγκάθια, θα έχουμε δίκιο. Αν πούμε ότι έχει όμορφο άνθος, πάλι θα έχουμε δίκιο. Το που θα επιλέξουμε να εστιάσουμε την προσοχή μας, θα καθορίσει την ποιότητα της σχέση μας αλλά και τη δική μας απόλαυση.
Αφήνεις email, σου έρχονται όλα τα νέα άρθρα. Απλά πράγματα!
ΚΑΛΗΜΕΡΑ! Μια ερώτηση: Εάν εσύ νιώθεις τα ίδια συναισθήματα όπως ακριβώς σην αρχή και έχει αλλάξει ο άλλος και όταν του το λες, απαντά άλλοτε ότι δεν έχει αλλάξει κα άλλοτε ότι φταις εσύ γι’ αυτό , τότε τι γίνεται; Ευχαριστώ!
Καλή ερώτηση. Για να το νιώθεις ότι έχει αλλάξει, άρα είναι αλήθεια. Εξάλλου το παραδέχεται και ο ίδιος κάποιες στιγμές. Και η ερώτηση για εσένα είναι: Πώς νιώθω να είμαι με έναν άνθρωπο που έχει άλλου είδους αισθήματα για μένα; Τι περιμένω; Το θέμα δεν είναι να του αποδείξω τι συμβαίνει. Αλλά εγώ που είμαι μέσα σε αυτό;
Καλησπέρα σας. Ήθελα να πω ότι εγώ μάλλον βιώνω το ίδιο που γράφετε. Γιατί με εκνευρίζουν πράγματα σε εκείνον, το γέλιο του, και άλλα μικροπράγματα στην εμφάνιση. Που πριν δεν τα έβλεπα. Αλλά αν το σκεφτώ όμως έχει πολύ περισσότερα καλά για αυτό θέλω να μείνω μαζί του. Έχει ουσία. Εγώ απλά έχω μάθει να επικεντρώνομαι σε ότι δεν μου αρέσει, το κάνω σε όλους τους τομείς και στον εαυτό μου το κάνω. Φταίει μήπως η εστίαση μου και το προκαλεί αυτό;
Μπραβο σου που αναγνωριζεις αυτό το χαρακτηριστικό σου. Αυτό που περιγράφεις είναι η εστίασή σου. Οπότε δε «φταίει» αυτό. Είναι σαν να λέμε φταίει που είναι σπασμένο το τζαμί που έσπασε το τζάμι;
Αυτό που φταίει είναι ότι μάλλον έχεις συνηθίσει να έχεις ένα αίσθημα ανικανοποίητου, πιθανως επειδή από μικρή οι γονείς σου δεν ικανοποιούνταν εύκολα και με σενα. Ή με κάποιο αδερφό ή αδερφή. Σίγουρα αξίζει να το ψάξεις παραπάνω για να μπορείς να απολαμβάνεις λίγο περισσότερο.