Η μοναξιά μπορεί να είναι και η ασθένεια της εποχής μας. Ζούμε στην πιο δικτυωμένη εποχή στην ιστορία της ανθρωπότητας και ταυτόχρονα πιθανώς στην πιο μοναχική. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Τι σε κάνει και νιώθεις τόσο μόνος;
«Δε με καταλαβαίνουν οι άλλοι» θα πεις. «Δεν μπορώ να μιλήσω σε έναν άνθρωπο και να του πω πώς νιώθω». Ίσως φοβάσαι ότι αν μιλήσεις ανοικτά θα σε παρεξηγήσουν.
«Τι περίεργο άτομο ο τύπος», ήδη τους ακούς να λένε.
Όλοι τα έχουν βρει μεταξύ τους και μόνο εσύ νιώθεις στην απ’έξω. Ναι εντάξει, έχεις κι εσύ κάποιους γνωστούς. Αλλά όχι φίλους πραγματικούς.
Τι σε σταματάει από το να νιώσεις τη χαρά της ανθρώπινης σύνδεσης;
Μήπως φοβάσαι να μη σε κρίνουν; Τι θα έλεγαν άραγε οι άλλοι αν γνώριζαν τι συμβαίνει μέσα στο κεφάλι σου;
«Και πώς να μην το φοβάμαι;» θα μου πεις. «Τέτοιο άτομο σαν κι εμένα δεν πρέπει να έχει ξαναβγεί. Είμαι δύσκολη περίπτωση. Αν ήξερες τι σκεφτόμουν δε θα το θεωρούσες τόσο απλό το να μιλήσω σε κάποιον. Που να τα πω όλα αυτά...»
Η παγίδα
Αν σκέφτεσαι με αυτόν τον τρόπο πέφτεις στην πιο συνηθισμένη παγίδα των ανθρωπίνων σχέσεων. Η παγίδα ονομάζεται ψυχολογική ασυμμετρία.
Γνωρίζεις τον εαυτό σου πάρα πολύ καλά. Ζεις μέσα στο μυαλό σου 16 ώρες την ημέρα (αν υποθέσουμε πως κοιμάσαι 8 ώρες το 24ωρο).
Γνωρίζεις πότε φοβάσαι, γνωρίζεις τις σκέψεις που κάνεις να χαλάσεις την ευτυχία κάποιου, τις κρυφές (ή όχι και τόσο) ευχές σου να πάθει κάποιος άλλος κακό, τη ζήλια σου, ξέρεις πόσο ντρέπεσαι να μιλήσεις σε αγνώστους και πόσο άχρηστος νιώθεις όταν μιλάς με άλλους πιο φτασμένους από σένα.
Έχεις πλήρη επίγνωση της ανασφάλειάς σου στο να υπερασπιστείς τις απόψεις σου ή στο να τις υπερασπιστείς χωρίς να προκαλέσεις ένα καβγά. Γνωρίζεις πόσο ντρέπεσαι όταν σε κοιτάζουν οι άλλοι και νιώθεις το φόβο ότι θα ανακαλύψουν πως είσαι μια απάτη στη δουλειά σου και θα σε διώξουν.
Νιώθεις συχνά ανεπαρκής. Δειλός που θέλεις να παρατήσεις τη σχέση σου ή τη δουλειά σου και δεν έχεις τα κότσια να το κάνεις και είσαι μπουχτισμένος με τη ζωή που ζεις.
Που να τα πεις όλα αυτά και να μη σε περάσουν για τρελό; Ποιος να θέλει να κάνει παρέα με έναν άνθρωπο σαν κι εσένα.
Η ψυχολογική ασυμμετρία προτάσσει ότι ενώ ξέρεις τόσα πολλά πράγματα για τον δικό σου εσωτερικό κόσμο, ταυτόχρονα ξέρεις πάρα πολύ λίγα για τον εσωτερικό κόσμο των άλλων. Συγκεκριμένα, ξέρεις μόνο ό,τι εκείνοι επιλέγουν να δείξουν. Και (δυστυχώς) κανείς δεν δείχνει τις αδύναμες πλευρές του. Όλοι δείχνουμε συγκροτημένοι και σταθεροί προς τα έξω αν και η πραγματικότητα είναι πως οι περισσότεροι συνήθως μετά βίας την παλεύουμε εσωτερικά. Γιατί απλά αυτό σημαίνει το να είσαι άνθρωπος. Είναι το φυσιολογικό.
Θέλει θάρρος;
Αν μιλήσεις ανοικτά για όσα σε προβληματίζουν θα δεις πόσο εύκολα οι άνθρωποι θα έρθουν γύρω σου. Το να συζητάς για αυτά που σε προβληματίζουν ίσως είναι η καλύτερη στρατηγική για να σε συμπαθήσουν οι άλλοι.
«Και που να το βρω το θάρρος να μιλήσω;» θα μου πεις.
Δε χρειάζεται θάρρος, γνώση χρειάζεται. Η γνώση είναι δύναμη, όπως λέω συνέχεια στο βιβλίο μου. Εν προκειμένω, χρειάζεται η γνώση ότι ο φόβος του ότι θα σε κρίνουν οι άλλοι βασίζεται στην ασύμμετρη πληροφόρηση που έχεις για τους ανθρώπους. Και εκείνοι, όπως κι εσύ, είναι κατά βάση μόνοι τους και περιμένουν πώς και πώς κάποιον να έρθει να τους ανοιχτεί και να ανοιχτούν κι εκείνοι. Διψούν για μια κουβέντα, όπως κι εσύ. Για μια ευκαιρία για πραγματική σύνδεση.
Θα ήταν ευγνώμονες για μια ειλικρινή συζήτηση για τις δυσκολίες της ζωής σου. Γιατί τις ίδιες δυσκολίες βιώνουν κι εκείνοι. Κι αν όχι ακριβώς τις ίδιες τότε σίγουρα βιώνουν δυσκολίες για τις οποίες ντρέπονται αλλά λαχταρούν να μιλήσουν. Ανακούφισέ τους και ανακουφίσου κι εσύ.
Χαρά μοιρασμένη δυο φορές χαρά και λύπη μοιρασμένη μισή λύπη.
Συμπέρασμα
Η σύνδεση με τους άλλους ανθρώπους είναι ο σημαντικότερος παράγοντας ευτυχίας. Μην αφήνεις μια παρεξήγηση να σου τη στερεί. Όταν νιώθεις μόνος, τότε ίσως στην πραγματικότητα να μην είσαι μόνος αλλά πολύ κακώς πληροφορημένος. Δεν ξέρεις τι συμβαίνει στον εσωτερικό κόσμο των άλλων ανθρώπων ενώ ξέρεις από πρώτο χέρι τι συμβαίνει στον δικό σου. Βγες από τη μοναξιά στην οποία οι φυσιολογικοί, μα αβάσιμοι, φόβοι σου σε εγκλωβίζουν μέσω της γνώσης και νιώσε τη δύναμη της σύνδεσης.
Οι άνθρωποι γύρω σου φοβούνται όπως κι εσύ να σου μιλήσουν. Αν τους μιλήσεις όχι μόνο δε θα σε κρίνουν, αλλά θα τους λυτρώσεις.
Και θα λυτρωθείς κι εσύ.
Σου φάνηκε ενδιαφέρον το άρθρο που διάβασες; Τότε άφησε το email σου για να λαμβάνεις δωρεάν όλα τα νέα άρθρα!
Έξυπνο, γλυκό και ενδιαφέρον!!!!
Μπορείτε να μου πείτε τι γίνεται όταν βρίσκεσαι σε μια παρέα, πας να μιλήσεις για κάποιο πρόβλημα που έχεις και αντιλαμβάνεσαι ότι δεν ενδιαφέρει κανέναν και αλλάζουν αμέσως συζήτηση!!
Είναι αρκετά γενική η ερώτηση, οπότε θα σου δώσω κάποιες εναλλακτικές. 1) Είναι μια παρέα που δε θέλει να συζητά βαριά θέματα. Κάνουν παρέα για την πλάκα. 2) Μπορεί να ντρέπονται να συζητήσουν το θέμα σου μπροστά σε άλλους γιατί αγγίζει και δικά τους προσωπικά ζητήματα, ενώ να ήταν διατεθειμένοι να το συζητήσει ο καθένας κατ ιδίαν μαζί σου. 3) Μιλάς χαμηλόφωνα ή γρήγορα και δεν διεκδικείς την προσοχή ώστε να σου δώσουν σημασία. 4) Μπορεί να μιλάς συνέχεια για δικά σου προβλήματα και να μη θέλουν να ξανασυζητήσουν κάτι δικό σου. 5) Κάτι άλλο;