Αυτό το καλοκαίρι βρέθηκα στη Φινλανδία. Μετά από δυο μήνες με φωτιές και καύσωνες χρειαζόμουν ένα δροσερό μέρος για να ισορροπήσει η δική μου θερμοκρασία.
Και μάλλον τελικά πήρα μια ψυχρολουσία!
20 βαθμοί πιο κάτω
Αρχικά όταν είδα την πρόγνωση του καιρού, οι ελπίδες μου αναθάρρησαν. 15 βαθμοί με βροχή. Εντάξει η βροχή θα μπορούσε να λείπει, αλλά οι 15 βαθμοί σίγουρα θα έριχναν τον δικό μου μέσο όρο. Δεν μπορείς να τα έχεις όλα εξάλλου.
Τη δεύτερη μέρα της επίσκεψής μου είχα μια ξεναγό (και τράβηξα την παραπάνω φωτό καθώς την περίμενα), η οποία μου έδειξε μια πλευρά της Φινλανδίας την οποία δε θα μπορούσα ποτέ μόνος μου να ανακαλύψω.
Με ρώτησε τι ήθελα να δω και της είπα ότι δε με ενδιαφέρουν τα κτίρια και τα μουσεία. Ήθελα να μάθω πιο πολλά για τους ανθρώπους της χώρας. Την κουλτούρα και φυσικά για το φαγητό τους.
Ξεκινήσαμε από το Food Market του Ελσίνκι, όπου μπορούσες να βρεις σολωμό μαγειρεμένο και μαριναρισμένο σε κάθε μορφή.
Μπορούσες επίσης να βρεις φαγητά από άλλες κουλτούρες, τα οποία ήταν προσαρμοσμένα στις πρώτες ύλες της χώρας. Όπως αυτό το κεμπάπ με τάρανδο.
Γεύσεις και εικόνες διαφορετικές (αν και δεν δοκίμασα το κεμπάπ) σε μια χώρα που οι κάτοικοί της πρέπει να κάνουν κάτι διαφορετικά από εμάς, καθώς είναι σταθερά στην κορυφή των πιο ευτυχισμένων χωρών τα τελευταία χρόνια.
Όταν ρώτησα την ξεναγό μου, τι κάνουν οι Φινλανδοί διαφορετικά (εκτός από το να τρώνε κρέας αρκούδας στο βορά) μου είπε ότι είναι ένας λαός, ο οποίος ψάχνει διαρκώς να βρίσκει λύσεις. Δε μένουν στο πρόβλημα, αλλά θέλουν να κάνουν κάτι για να το αντιμετωπίζουν.
Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση όταν με πήγε στο Δημαρχείο της πόλης και εξεπλάγην όταν μου είπε πως ήταν ένας χώρος όπου σύχναζαν οι πολίτες του Ελσίνκι. Δεν θα το φανταζόμουν ποτέ για τα δικά μας Δημαρχεία.
Μπαίνοντας μέσα συνειδητοποίησα πως είχε πολλούς χώρους για να παίξουν τα παιδιά, για να αράξει κανείς, να φάει, να πιει καφέ, να κοινωνικοποιηθεί και να μάθει δωρεάν, αλλά και με διαδραστικό τρόπο, πράγματα για την πόλη του.
Είχε μάλιστα έναν χώρο όπου μπορούσες να πας να κάτσεις και να σκεφτείς ή να περάσεις λίγο χρόνο σε ένα πιο ήρεμο περιβάλλον.
Μου είπε η ξεναγός ότι οι περισσότερες εταιρείες έχουν ένα χώρο σαν αυτόν, καθώς δίνουν μεγάλη σημασία στην ανάπτυξη της δημιουργικότητας.
Το μάθημα
Είχα εντυπωσιαστεί από τη διαφορετική εργασιακή αλλά και δημοτική ή εθνική κουλτούρα, αλλά αυτό που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση από όλα ήταν η απάντηση που έλαβα στην παρακάτω ερώτησή μου:
«Πώς τους φαίνεται τους Φινλανδούς που ψηφίζονται η πιο ευτυχισμένη χώρα στον κόσμο;»
«Θυμώνουν!» μου είπε. «Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, οι Φινλανδοί δεν μπορούν να καταλάβουν πώς συμβαίνει αυτό, ενώ η χώρα έχει τόσα θέματα ακόμα για να αντιμετωπιστούν. Πραγματικά τους εκνευρίζει και νιώθουν πως δε θα έπρεπε να έχουν αυτή τη διάκριση».
Εχθρός του καλού είναι το καλύτερο και οι άμοιροι και κατά τ’άλλα συμπαθέστατοι Σκανδιναβοί, φαίνεται να βιώνουν τις συνέπειες αυτής της φράσης στο πετσί τους.
Είναι κάτι για το οποίο γράφω καιρό τώρα. Την αδυναμία μας να απολαύσουμε έστω και για μια στιγμή αυτό που ζούμε και έχουμε πετύχει και πώς το «Εις ανώτερα» είναι η χειρότερη ευχή του κόσμου.
Η τελειομανία (κάτι για το οποίο θα γράψω σύντομα) φέρνει μεγάλη δυστυχία. Είπα στην ξεναγό πως «Το καταλαβαίνω αυτό που μου λες και φαίνεται πως οι Φινλανδοί είναι θύματα της «θαυμαστής» κουλτούρας τους για την επίλυση προβλημάτων. Θέλουν διαρκώς να γίνονται όλο και καλύτεροι και η ανάγκη μας για συνεχή βελτίωση κρύβει πολλές παγίδες».
Η ξεναγός με ρώτησε τι εννοούσα, καθώς στα δικά της μάτια αυτή η κουλτούρα ήταν που την τράβηξε σε αυτή τη χώρα (ήταν από το Περού και είχε ζήσει και στην Πολωνία πιο πριν). «Δηλαδή, θα έπρεπε να είναι αφημένοι και να μην κάνουν τίποτα; Που είναι το πρόβλημα στο να θέλεις να βελτιώνεσαι;» είπε χαρακτηριστικά.
Η απάντησή μου ήταν πως το θέμα δεν είναι ποτέ το τι κάνεις, αλλά το Γιατί το κάνεις (όπως θα διαβάσετε στο νέο μου βιβλίο που σύντομα θα κυκλοφορήσει).
Γιατί;
Γιατί θέλεις να γίνεις καλύτερος; Είναι κίνητρο επιθυμίας ή κίνητρο έλλειψης;
Θέλεις να γίνεις καλύτερος στη δουλειά σου επειδή σου αρέσει να ασχολείσαι με τη δουλειά σου (οπότε η ενασχόληση θα σε κάνει και καλύτερο -Επιθυμία) ή θέλεις να γίνεις καλύτερος επειδή τώρα δεν είσαι αρκετά καλός; (Έλλειψη).
Θέλεις να έχεις καλύτερο σώμα επειδή σου αρέσει να τρέφεσαι και να γυμνάζεσαι (οπότε η σωστή διατροφή και άσκηση θα σου φέρει και υγιές σώμα -Επιθυμία) ή θέλεις να έχεις καλύτερο σώμα επειδή το σώμα σου τώρα δε σου αρέσει; (Έλλειψη).
Θέλεις να γίνεις καλύτερος άνθρωπος επειδή σου αρέσει να ασχολείσαι με σένα και να σε μαθαίνεις (οπότε η πορεία της αυτογνωσίας θα σε κάνει και «καλύτερο» άνθρωπο -Επιθυμία) ή θέλεις να γίνεις καλύτερος άνθρωπος επειδή τώρα δεν είσαι αρκετά καλός (Έλλειψη).
Θέλεις να πετύχεις τους στόχους σου επειδή σου αρέσουν αυτά που σχεδιάζεις και να ασχολείσαι μαζί τους (οπότε καθώς ασχολείσαι με αυτά θα τα πετύχεις κιόλας -Επιθυμία) ή θέλεις να πετύχεις τους στόχους σου επειδή «ΠΡΕΠΕΙ» να είσαι επιτυχημένος και αν δεν είσαι δε θα νιώθεις καλά με σένα (Έλλειψη).
Η απάντηση που δίνεις σε αυτά τα ερωτήματα θα κάνει ΤΕΡΑΣΤΙΑ διαφορά στο πώς βιώνεις τη ζωή σου.
Σκέψου κι εσύ τα κίνητρα πίσω από τις προσπάθειές σου (και δεν θα είναι πάντα ξεκάθαρα) για να μην βιώσεις το άσχημο σενάριο που βιώνουν οι βόρειοι φίλοι μας.
Και να πετυχαίνεις Και να μην σου φτάνει…
Αφήνεις email, σου έρχονται όλα τα νέα άρθρα. Απλά πράγματα!
Μεγάλη παγίδα όπως είπες το ..καλύτερος..για ποιο λόγο..η αποδοχή του εαυτού λυτρώνει απο πολλά δεινά
Ευχαριστώ πολύ για το μοίρασμα
Πάντα εχθρός του καλού ήταν το καλύτερο αλλά θέλει μέτρο και φυσικά συνειδητοποίηση του αρκετού για μένα
Ευχαριστώ πολύ για τουε προβληματιμούς που μας βάζεις. Η αλήθεια είναι ότι δυστυχώς μεγάλωσα και γω όπως και τόσοι άλλοι με το την ευχή “άντε και εις ανώτερα”. Όποτε έπαιρνα έλεγχο, όταν μπήκα στο πανεπιστήμιο, όταν αποφοίτησα κλπ δεν ξέρω τελικά αν ένοιωθα ανεπαρκής γιαυτό το έκανα η γιατί ήθελα συνέχεια να κάνω και κάτι παραπάνω. Πάντως ακόμα θέλω να κάνω κάτι παραπάνω παρόλο που έπαψαν να μου λένε το “αντε και εις ανώτερα”.
Δεν είναι εύκολο να αποτινάξεις αυτή την εντολή. Ακόμα και αν δε σου την λένε οι άλλοι, έχεις μάθει να τη λες εσύ σε σένα. Εκεί είναι το παιχνίδι. Να κατανοήσεις για ποιο λόγο σου τη λες και να αντέξεις να σε φροντίσεις και να μην σου τη λες πια…
Λένε ότι αυτός που δεν είναι ευτυχισμένος με αυτά που έχει, δεν θα είναι ευτυχισμένος και όταν αποκτήσει αυτά που δεν έχει. Ευχαριστώ πολύ που μοιράζεσαι μαζί μας τις σκέψεις σου.