Τι συμβαίνει όταν η ζωή δε φέρνει τα πράγματα όπως τα περιμένουμε; Όταν εκεί που νομίζεις ότι όλα είναι υπό έλεγχο, ξαφνικά συνειδητοποιείς πως τα πράγματα δεν είναι όπως νόμιζες;
Συζητώντας πρόσφατα με τον φίλο μου τον Ευάγγελο, μου ανέφερε τρεις κανόνες που εφαρμόζει σε αυτές τις περιπτώσεις, τους οποίους βρήκα ιδιαίτερα βοηθητικούς. Τον ευχαριστώ πολύ και τους παρουσιάζω εδώ μέσα από δυο παράλληλες ιστορίες.
Ιστορία 1η
Βρέθηκα με τον Ευάγγελο για καφέ στο Μαρούσι (ήταν η πρώτη φορά που συναντιόμασταν). Είχε ξεκινήσει να αφήσει ένα αυτοκίνητο νοικιασμένο λίγο εκτός Αθηνών. Από εκεί θα έπαιρνε το δικό του αυτοκίνητο για να έρθει στο Μαρούσι. Όταν σταμάτησε για να βάλει βενζίνη (και αφού είχε γεμίσει το ρεζερβουάρ), συνειδητοποίησε ότι δεν έχει μαζί του, ούτε κινητό, ούτε πορτοφόλι.
Ιστορία 2η
Το 2018 ξεκινήσαμε να πάμε στη Ναμίμπια με τη Σοφία. (Αν θέλεις μπορείς να διαβάσεις για το ταξίδι αυτό εδώ). Τρεις ώρες πριν την πτήση μας, συνειδητοποιήσαμε ότι η χώρα χρειάζεται βίζα και εμείς δεν είχαμε βγάλει βίζα. Η βίζα ήθελε τρεις εργάσιμες για να βγει και ήταν ημέρα Πέμπτη. Χωρίς τη βίζα δεν μπορείς να μπεις στο αεροπλάνο για Ναμίμπια. Μπορούσαμε να πάμε μόνο μέχρι το Γιοχάνεσμπουργκ.
Κανόνας 1: Κάθε πρόβλημα έχει τουλάχιστον δυο λύσεις.
Καφές στο Μαρούσι
Ο Ευάγγελος δεν ήξερε πώς να πληρώσει στο βενζινάδικο. Δεν είχε μετρητά, ούτε κάρτες, ούτε κινητό για να ειδοποιήσει κάποιον. Συνειδητοποίησε όμως πως είχε ένα ρολόι, το οποίο ήταν συνδεδεμένο με τον λογαριασμό του. Κάπως ήταν αποθηκευμένη και η κάρτα του μέσα. Δεν το είχε χρησιμοποιήσει μέχρι τότε για πληρωμές.
Το δοκίμασε και δούλεψε. Κατάφερε να πληρώσει για τη βενζίνη.
Ταξίδι στη Ναμίμπια
Η Σοφία στη δουλειά κι εγώ από το σπίτι, μαζέψαμε τα στοιχεία που χρειαζόταν για τη βίζα και μπήκαμε στο αεροπλάνο χωρίς να γνωρίζουμε τι θα γίνει. Το πολύ πολύ θα μείνουμε στη Νότιο Αφρική είπαμε και θα δούμε εκεί τι θα κάνουμε. Καλύτερα από το να κάτσουμε στην Αθήνα να κλαίμε τη μοίρα και τη χαζομάρα μας. Οπότε ή Ναμίμπια ή Νότιος Αφρική.
Κανόνας 2: Αν δε ζητήσεις δε θα πάρεις
Καφές στο Μαρούσι
Φτάνοντας στην εταιρεία ενοικίασης ο Ευάγγελος πήρε τηλέφωνο στο σπίτι του από το σταθερό του γραφείου και η σύζυγος με ειδοποίησε στο Messenger ότι θα αργήσει 20 λεπτά. Μετά πήρε το αυτοκίνητό του για να έρθει. Όμως μέσα στη βιασύνη συνειδητοποίησε πως είχε ξεχάσει που ήταν να βρεθούμε. Το είχε στο κινητό του μόνο. Βγήκε λοιπόν σε ένα σταθμό ανεφοδιασμού και είδε κάποιους ανθρώπους μιας εταιρείας οδικής βοήθειας.
Ζήτησε το κινητό τους ώστε να πάρει και πάλι τηλέφωνο στο σπίτι να του πουν τη διεύθυνση. Οι άνθρωποι ευγενικοί του έδωσαν το τηλέφωνό τους και έτσι βρήκε τη διεύθυνση. Ευτυχώς το αμάξι είχε GPS, οπότε μπόρεσε και βρήκε το δρόμο του.
Ταξίδι στη Ναμίμπια
Φτάνοντας στο αεροδρόμιο του Γιοχάνεσμπουργκ, δεν είχαμε ιδέα τι θα συναντήσουμε. Μόλις βγήκαμε από την πύλη ακούσαμε κάποιους να μιλάνε Ελληνικά! Αμέσως τους πλησιάσαμε και ζητήσαμε να μας επιτρέψουν να καλέσουμε στην πρεσβεία της Ναμίμπια και να τους πούμε τι τρέχει. Ήταν πολύ ευγενικοί και μας επέτρεψαν να καλέσουμε, αφού βρήκαν το τηλέφωνο της πρεσβείας στο κινητό τους.
Ταυτόχρονα ζητήσαμε από τον υπάλληλο της πρεσβείας αν γινόταν να βγει η βίζα αυθημερόν, καθώς ήταν πια Παρασκευή και αν αυτό δεν ήταν εφικτό, θα έπρεπε να περιμένουμε μέχρι τη Δευτέρα, οπότε θα ταξιδεύαμε Τρίτη για Ναμίμπια. Πάει το ταξίδι. Ο άνθρωπος είπε ότι θα έκανε ό,τι μπορούσε.
Πράγματι φτάσαμε στην πρεσβεία και ήταν ένας ευγενέστατος κύριος που μας βοήθησε και καταφέραμε με χίλιους κόπους να βγάλουμε τη βίζα και να κλείσουμε εισιτήρια για το επόμενο πρωί για Ναμίμπια. Κοιμηθήκαμε σε ένα άθλιο δωμάτιο και φύγαμε την επόμενη μέρα.
Κανόνας 3: Οι ματαιώσεις είναι μέρος της ζωής
Καφές στο Μαρούσι
Σίγουρα όταν συναντάς κάποιον, το να τον στήνεις 20 λεπτά δεν είναι το καλύτερο που μπορεί να σου συμβεί. Τελικά ο Ευάγγελος άργησε 30 λεπτά με όλες τις αναποδιές που του έτυχαν, όμως τα κατάφερε και ήρθε. Δεν μπορούσε να κάνει κάτι καλύτερο. Αποδέχθηκε ότι ενώ είναι ένας συνεπέστατος άνθρωπος, θα παρουσίαζε μια διαφορετική εικόνα σε μένα και ήλπιζε ότι θα έδειχνα κατανόηση.
Κατανοώντας ότι είναι φυσιολογικό να υπάρχουν τέτοιες καταστάσεις οδήγησε και ήρθε στον καφέ χωρίς να είναι αγχωμένος, πιεσμένος ή νευριασμένος. Αυτά συμβαίνουν. Τι να κάνουμε.
Ταξίδι στη Ναμίμπια
Φτάσαμε με μια μέρα καθυστέρηση. Τι να κάναμε; Να ακολουθούσαμε το πρόγραμμά μας όπως το είχαμε; Ή να χάναμε τον πρώτο προορισμό μας και να το πιάναμε από τη δεύτερη μέρα;
Αποφασίσαμε την πρώτη επιλογή. Αυτό σήμαινε ότι θα οδηγούσαμε 300 χιλιόμετρα μέχρι το βράδυ και θα ξυπνούσαμε στις 5 το πρωί την επόμενη μέρα και θα κάναμε άλλα 800. Βρήκαμε ξενοδοχείο καθώς οδηγούσαμε και τελικά δε χάσαμε τον πρώτο προορισμό μας. Ήταν οι υπέροχοι αμμόλοφοι του Sossusvlei.
Φωτογραφηθήκαμε και ξεκινήσαμε να κάνουμε άλλα 500 χιλιόμετρα μέσα σε χωματόδρομους, γεμάτους πέτρες και χαραγμένους από τα νερά.
Κατάκοποι (αλλά και μαγεμένοι από τα άγρια τοπία) φτάσαμε στον προορισμό μας, όπου επειδή αργήσαμε 15 λεπτά από την τελευταία ώρα check in, χάσαμε το δωμάτιό μας. Βρήκαμε ένα άλλο επί τόπου και παραγγείλαμε φαγητό και κάτσαμε μέσα. Δεν είδαμε την πόλη αυτή όπως το είχαμε προγραμματίσει. Δε χαλαστήκαμε όμως. Σε όλη τη διάρκεια της ημέρας διατηρήσαμε καλή διάθεση.
Αυτά συμβαίνουν. Τι να κάνουμε.
Bonus Μάθημα. Η νοοτροπία μετράει
Τόσο ο Ευάγγελος όσο και εμείς δεν είχαμε ιδέα τι θα γίνει όταν ξεκινούσαμε να συναντάμε τις δυσκολίες. Μπορεί να μην έφτανε ποτέ. Να έπρεπε να περιμένει κάπως να μεταφέρει χρήματα. Να είχα δουλειές και να είχα φύγει. Χίλια δυο.
Μπορεί να μην βρίσκαμε κάποιον να μας εξυπηρετήσει, μπορεί να μην φτάναμε ποτέ στη Ναμίμπια. Δεν γνωρίζαμε τι θα γινόταν στην αρχή.
Και οι δυο είχαμε μια κοινή νοοτροπία. Αντιμετωπίσαμε την κατάσταση σαν μια ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ. (Για να δούμε τι θα γίνει). Όχι σαν μια καταστροφή (Πω πω τι μας βρήκε).
Τι μαθήματα θα παίρναμε από την κατάσταση; Τι θα συνέβαινε άραγε; Τα κοινά συναισθήματα ήταν η αποφασιστικότητα, η περιέργεια και η αποδοχή του παρόντος. Όχι ο φόβος ή ο θυμός, ή το αυτομαστίγωμα.
Αυτό μας επέτρεψε να ζούμε τη διαδικασία, να έχουμε καθαρό μυαλό, να αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις και να διατηρούμε τη διάθεσή μας σε θετικό πρόσημο. Αυτά συμβαίνουν. Τι να κάνουμε.
Το κυριότερο είναι ότι η νοοτροπία μας, μάς επέτρεψε να βγούμε δυνατότεροι στην άλλη πλευρά. Πλουσιότεροι συναισθηματικά, με μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στις δυνατότητές μας να διαχειριζόμαστε αντιξοότητες και, στην περίπτωση της Ναμίμπια, πιο ενωμένοι σαν ζευγάρι.
(Επαναλμβάνω, αν θέλεις μπορείς να διαβάσεις για το ταξίδι αυτό εδώ).
Συμπέρασμα
Όταν συναντήσεις κι εσύ καταστάσεις που φαίνονται πολύ δύσκολες, θυμήσου αυτούς τους τρεις κανόνες. Κάθε κατάσταση έχει κι άλλη λύση από αυτή που φανταζόσουν αρχικά. Ζήτησε βοήθεια. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι πολύ πρόθυμοι να βοηθήσουν αν τους το ζητήσεις με καλό τρόπο. Να περιμένεις ότι θα προκύπτουν τέτοιες καταστάσεις. Δε θα έχεις πάντα τον έλεγχο. Είναι φυσιολογικό και ψυχο-λογικό. Είναι μέρος της ζωής.
Δώσε την ευκαιρία στον εαυτό σου να κοιτάει πίσω και να είναι περήφανος για τη στάση του εκείνη τη στιγμή. Δες στο σαν περιπέτεια, σαν ευκαιρία για εξέλιξη και σαν πρόκληση.
Το μόνο σίγουρο είναι πως η ζωή θα σε τεστάρει πολλές φορές. Τώρα έχεις ένα σκονάκι να περνάς τα τεστ!
Αφήνεις email, σου έρχονται όλα τα νέα άρθρα. Απλά πράγματα!
Διάβασα τις 2 ιστορίες και 3 κανόνες για όταν χάνεις τον έλεγχο.
Με ένα μαγικό τρόπο κάθε φορά που αντιμετωπίζω κάποια δυσκολία βρίσκω το ανάλογο θέμα και τη λύση σε αυτό το blog . Αυτό είναι υπέροχο και σας ευχαριστώ!!!!!
Όμορφα άρθρα.