Γιατί κάνω συνέχεια τα ίδια “λάθη”;

Χαρά μοιρασμένη, δυο φορές χαρά!

Βασισμένο στο βιβλίο μου Ψυχο-Λογικές Σχέσεις

Είπες θα κάτσεις μέσα σήμερα γιατί ήσουν κουρασμένος, αλλά όταν σε πήραν τηλέφωνο δεν μπόρεσες να πεις όχι και βγήκες.

Είπες δε θα ξαναπάρεις τηλέφωνο τον πρώην σου, όμως τα δάχτυλά σου αυτοβούλως σχημάτισαν το νούμερό του.

Είπες δε θα ξανανοίξεις το ψυγείο για να φας αλλά βρίσκεσαι πάλι μπροστά με την πόρτα ανοιχτή και το περιεργάζεσαι.

Γιατί το κάνεις αυτό; Γιατί δεν αλλάζεις μια και καλή να ηρεμήσεις;

Η απάντηση είναι ότι δεν ελέγχεις εσύ τις συμπεριφορές σου. Όχι όσο νομίζεις τουλάχιστον.  Οι συμπεριφορές μας είναι πάντα σε αρμονία με τον ασυνείδητο νου μας. Δεν υπάρχουν εξαιρέσεις στον κανόνα αυτό. Οτιδήποτε κάνουμε, ακόμα και αν επιφανειακά φαίνεται να μας χαλάει, το θέλουμε σε ένα βαθύτερο επίπεδο. Το βαθυθέλουμε αν μου επιτρέπετε.

Ίσως βαθυθέλουμε να είμαστε πάση θυσία ευχάριστοι στους φίλους μας γι αυτό βγαίνουμε ακόμα και αν θέλουμε επιφανειακά να μη βγούμε.

Ίσως βαθυθέλουμε κάποιον δίπλα μας, τον οποιονδήποτε, και έτσι προσπαθούμε να επικοινωνήσουμε με τον προηγούμενο σημαντικό άνθρωπο στη ζωή μας.

Ίσως βαθυθέλουμε να κρυβόμαστε πίσω από ένα ογκώδες σώμα ώστε να μην βλέπουν οι άλλοι τον πραγματικό μας εαυτό γιατί νομίζουμε ότι δε θα τους αρέσει (αφού κι εμάς δε μας αρέσει) κι έτσι ανοίγουμε και πάλι την πόρτα του ψυγείου.

Η εσωτερική μας αναγκαιότητα

Όποιος και να είναι ο λόγος για τον οποίο θέλουμε σε ένα βαθύτερο επίπεδο να κάνουμε ό,τι κάνουμε, το γεγονός παραμένει ότι υπάρχει μια εσωτερική οδηγία η οποία καθορίζει το πως θα πράξουμε σε κάθε κατάσταση. Είναι το εσωτερικό μας λογισμικό το οποίο εγκαταστάθηκε τα πρώτα χρόνια της ζωής μας. Τότε που μαθαίναμε τον κόσμο. Τότε που μαθαίναμε τι είναι αγάπη. Είναι αυτό που ο Σπινόζα ονόμασε η “εσωτερική μας αναγκαιότητα“. Είναι ο τρόπος με τον οποίο οι νευρώνες του εγκεφάλου μας έχουν πρωτο-συνδεθεί.

Οι περισσότεροι άνθρωποι, όμως, δεν το γνωρίζουν αυτό. Νομίζουν πως ελέγχουν τις σκέψεις τους και πως είναι οι ίδιοι οι οποίοι κυβερνούν τη ζωή τους.

Δεν γνωρίζουν ότι οι οδηγίες για τις περισσότερες από τις συμπεριφορές τους παραμένουν καλά κρυμμένες από εκείνους. Θεωρούν πως αρκεί να αποφασίσουν να κάνουν κάτι διαφορετικά και θα γίνει.

Στην επιφάνεια έτσι μοιάζει. Θέλω να ανοίξω το κινητό μου και το ανοίγω. Εγώ αποφασίζω. Τι γίνεται όμως όταν νιώθω την ακατανίκητη έλξη να ανοίξω το Facebook αν και έχω πει ότι θα κάνω λίγο αποτοξίνωση;

Τι γίνεται όταν  τρώω μηχανικά άλλο ένα κομμάτι πίτσα ενώ είχα πει ότι θα σταματήσω δυο κομμάτια πριν;

Οι περισσότεροι έχουν την αυταπάτη ότι αν θέλουν να κάνουν κάτι μπορούν.

Δεν κατανοούν πως χρειάζεται να βαθυθέλουν για να μπορούν. Έτσι, όταν αποτυγχάνουν κατηγορούν τους εαυτούς τους ότι πάλι δεν μπόρεσαν.

Ειδικά στο θέμα των σχέσεων οι προγραμματισμοί της παιδικής τους ηλικίας είναι σε πλήρη ισχύ.

Αναρωτιούνται γιατί δεν κατάφεραν να προχωρήσουν. Αναρωτιούνται πώς έγινε και έπεσαν πάλι στην ίδια παγίδα. Αναλώνονται σε απέλπιδες προσπάθειες να κάνουν κάτι διαφορετικό μόνο για να βρεθούν να ξανακάνουν μετά από λίγο ακριβώς τα ίδια.

Είναι σαν να θέλεις να κάνεις τη βρύση να τρέξει ζεστό νερό και έχεις δοκιμάσει όλους τους δυνατούς τρόπους για να γυρίσεις το ρουλεμάν, ενώ αυτό που χρειάζεται να κάνεις είναι να ανοίξεις το θερμοσίφωνα.

Η μάχη του θέλω με το βαθυθέλω

Όταν μια συνειδητή επιθυμία (πχ. θέλω να μείνω σπίτι επειδή είμαι κουρασμένος) έρχεται σε σύγκρουση με μια βαθύτερη (πχ. θέλω να είμαι ευχάριστος στους φίλους μου για να συνεχίσουν να μου κάνουν παρέα) η βαθύτερη επιθυμία πάντα θα υπερισχύει. Αυτό είναι αξίωμα.

Για να καταφέρουμε να εξελιχθούμε και να βγούμε από τον φαύλο κύκλο που ζούμε, θα χρειαστεί να αναγνωρίσουμε τον πραγματικό μας αντίπαλο.

Μπορεί να είμαστε σίγουροι ότι θέλουμε να κάνουμε μια αλλαγή, όμως για να έχουμε καλύτερες πιθανότητες επιτυχίας βοηθάει να γνωρίζουμε πώς ακριβώς μας τρέφει η υπάρχουσα κατάσταση. Πώς κερδίζουμε από αυτή;

Διότι για να τη συντηρούμε τόσο καιρό, αυτό σημαίνει ότι κάποιο ψυχικό όφελος έχουμε. Ακόμα και αν φαίνεται δυσάρεστη σε πρώτη ανάγνωση.

Μπορεί το να αποτυγχάνω στις προσπάθειές μου να βοηθάει στο να επιβεβαιώνει την πεποίθησή μου ότι είμαι άχρηστος. Αν μια ζωή αυτό πίστευα, τότε με βάση αυτό θα λειτουργώ. Θα μου είναι τρομερά δύσκολο να κάνω κάτι “καλά” γιατί τότε θα σήμαινε ότι τελικά δεν είμαι τόσο χάλια.

Μπορεί να μην ακούγεται λογικό το να θέλω να είμαι ανίκανος, είναι όμως ψυχο-λογικό. Έχω επενδύσει όλη μου τη ζωή στο να είμαι ανίκανος.  Δεν μπορώ ξαφνικά να ανατρέψω πεποιθήσεις δεκαετιών. Δε θα το αντέξω ψυχικά.

Αν θέλω να το κάνω θα χρειαστεί συνειδητή προσπάθεια. Θα χρειαστεί να αναγνωρίσουμε ποιο βαθυθέλω μας εκφράζεται. Ποια βαθύτερη ανάγκη μας ικανοποιείται. Εκεί θα πρέπει να εστιαστεί η προσπάθειά μας.

Στην πράξη

Αυτό δεν είναι τόσο απλό όσο ίσως ακούγεται. Συχνά μας είναι αρκετά δύσκολο να δούμε τα πραγματικά κίνητρα των συμπεριφορών μας γιατί είμαστε πολύ κοντά στον εαυτό μας για να τον δούμε «αντικειμενικά».

Είναι σαν να θέλεις να δεις πώς μοιάζεις με τη μύτη σου κολλημένη στον καθρέπτη. Είναι αδύνατο να καταλάβεις και πολλά. Θα χρειαστεί να κάνεις ένα βήμα πίσω ή να ρωτήσεις κάποιον τρίτο να σου πει τι βλέπει.

Ρωτώντας έναν ειδικό ή έναν έμπιστο φίλο μπορούμε να κάνουμε το πρώτο βήμα ώστε να αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε τον εαυτό μας. Ρωτώντας κάποιον πιο αποστασιοποιημένο από εμάς συχνά μπορούμε να αποκτήσουμε καλύτερες πληροφορίες για το ποιοι είμαστε. Έχοντας πάντα υπ όψιν ότι και η άποψη αυτού του ατόμου αναγκαστικά προέρχεται από τα δικά του φίλτρα.

Αν, λοιπόν, κάνεις τα ίδια «λάθη» ξανά και ξανά μην κατηγορείς τον εαυτό σου και κατάλαβε ότι απλά ίσως δεν είναι στο χέρι σου αυτή τη στιγμή. Ίσως οι απαντήσεις σου να είναι βαθύτερα από ό,τι νόμιζες. Ίσως να παλεύεις με κάτι πολύ δικό σου.

Ετοιμάσου για την αναζήτηση και ζήτησε βοήθεια.

Οι ανακαλύψεις θα σε συναρπάσουν!

Σου φάνηκε ενδιαφέρον το άρθρο που διάβασες; Τότε άφησε το email σου για να λαμβάνεις δωρεάν όλα τα νέα άρθρα!

Χαρά μοιρασμένη, δυο φορές χαρά!