Πώς να μεγιστοποιείς την ευτυχία σου από την κάθε εμπειρία σου; Ένα “εμπειρικό” μάθημα!

Χαρά μοιρασμένη, δυο φορές χαρά!

Πώς μπορείς να αντλείς περισσότερη ευχαρίστηση από τις καταστάσεις στις οποίες βρίσκεσαι; Το Σαββατοκύριακο που διανύω μου δίνει ένα πολύ καλό μάθημα…

Η γυναίκα μου είναι δασκάλα γιόγκα και ένα γκρουπ έξι ατόμων την προσέλαβαν για να τους κάνει γιόγκα στη διάρκεια ενός Σαββατοκύριακου.

«Θέλεις να έρθεις;» με ρώτησε.

Μου φάνηκε καλή ιδέα, καθώς θα πηγαίναμε σε ένα υπέροχο μέρος στη Μάνη και σκέφτηκα: «Γιατί όχι;»

Δεν ήταν τόσο απλό όμως. Για να πάω έπρεπε να οδηγήσω το μίνιβαν από την Αθήνα στη Μάνη με όλη την παρέα και εκεί ίσως χρειαζόταν να βοηθήσω και να γίνω μέρος του προσωπικού, καθώς το μέρος ανήκει στον εργοδότη της Σοφίας.

Ποτέ δε λέω όχι σε κάτι διαφορετικό!

Το πρόγραμμα

Την πρώτη μέρα, το πρόγραμμα περιείχε δυόμιση ώρες οδήγηση και μετά βοήθεια να στηθεί το φαγητό στον ξενώνα.

Έχω πάει πάρα πολλά ταξίδια, όπου καθόμουν στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου και ο οδηγός και ο ξεναγός ήταν υπεύθυνοι για τη διασκέδασή μου, οπότε ήξερα τι χρειαζόταν να κάνω.

Εκτέλεσα χρέη οδηγού, μένοντας σιωπηλός σεβόμενος το χώρο των εκδρομέων, εκτός και αν μου ζητούνταν να μιλήσω. Επέλεξα μουσική ανάλογα με τα γούστα των επιβατών (όπως τα μάντεψα) και η διαδρομή είχε επιτυχία. Προς το τέλος οι επιβάτες σιγοτραγουδούσαν τα τραγούδια και στο τέλος μάλιστα δυνάμωσαν και τη φωνή για να τα απολαύσουν ακόμα περισσότερο.

Όταν φτάσαμε ξεφόρτωσα τις αποσκευές, πάρκαρα το αυτοκίνητο και κατευθείαν στην κουζίνα για να κόψω ψωμί, ντομάτες, κρεμμύδια και ό,τι άλλο χρειαζόταν καθώς η Σοφία έκανε διαλογισμό με τους εκδρομείς.

Το τραπέζι ήθελε στρώσιμο μετά και φυσικά, αν και έβρεχε, έπρεπε να πηγαίνω συχνά να βλέπω αν χρειάζονται κάτι άλλο.

Το επόμενο πρωί και ενώ το καταπληκτικό μάθημα γιόγκα της Σοφίας προετοίμαζε τους έξι ανθρώπους για την ημέρα τους, εγώ προετοίμαζα το πρωινό, μαζεύοντας το τραπέζι της προηγούμενες βραδιάς και βοηθώντας στην ετοιμασία του καινούριου τραπεζιού. Μάλιστα καθώς η μαγείρισσα δεν ήξερε πώς να κάνει στραπατσάδα έκανα εγώ τα αυγά για τα έξι άτομα.

Συμμετείχα με όλη μου την καρδιά στις δουλειές του ξενώνα, ενώ δεν ήταν απαιτητό από μένα. Ό,τι έκανα το έκανα με επαγγελματισμό και προσοχή στη λεπτομέρεια και φρόντιζα να έχουν οι άνθρωποι αυτοί μια εμπειρία όσο το δυνατόν καλύτερη. Ήθελα να περάσουν όπως θα μου άρεσε κι εμένα να περνούσα.

Το μάθημα

Γιατί τα γράφω όλα αυτά;

Τα γράφω για να μοιραστώ κάτι που παρατήρησα στον εαυτό μου. Το σημαντικότερο αποτέλεσμα της αντιμετώπισής μου ήταν ότι εγώ περνούσα πολύ όμορφα. Ένιωθα πως συνέβαλα στο να έχουν μια όμορφη διαμονή και έβαζα όλη μου την ενέργεια σε αυτό.

Θα μπορούσα να κάτσω σε μια γωνία και να παρακολουθώ τους ανθρώπους του ξενώνα να κάνουν τις δουλειές. Να βρω ένα βιβλίο να διαβάσω, ή να ασχοληθώ με το κινητό μου (δεν είχε και πολύ σήμα η αλήθεια είναι).

Θα μπορούσα να πω, τι δουλειά έχω εγώ να κάνω τον υπηρέτη σε έξι άτομα. Τι έχω να κερδίσω;

Θα μπορούσα να πω την κλασική ατάκα: «Ξέρετε ποιος είμαι εγώ; Από που κι ως που να  σας σερβίρω φαγητό εδώ πέρα;»

Ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα; Μάλλον θα βαριόμουν, ή θα παραπονιόμουν, ή θα πέρναγε αδιάφορα η ώρα μου.

Κι όμως, αναλαμβάνοντας τον ρόλο αυτό στα σοβαρά πήρα εγώ μεγάλη ικανοποίηση. Ένιωσα ότι προσφέρω. Ένιωσα ότι κάνω κάτι που έχει αποτέλεσμα. Ένιωσα παραγωγικός. Ένιωσα υπεύθυνος. Ένιωσα ικανός. Ένιωσα καλά με μένα. Ένιωσα πως δεν υποτίμησα αλλά αντιθέτως τίμησα τον εαυτό μου.

Και στο τέλος αυτό είναι που ψάχνουμε όλοι. Να νιώσουμε καλά με τον εαυτό μας.

Όχι τι κάνεις. Πώς το κάνεις…

Η εμπειρία που σας περιγράφω μου θύμισε άλλη μια φορά πως ίσως η χαρά της ζωής να μην κρύβεται στο τι κάνουμε (γιατρός, ή χορεύτρια, ή δικηγόρος, ή χρηματιστής, ή δάσκαλος, ή ζωγράφος).

Ίσως το μυστικό να είναι στο πώς το κάνουμε. Ό,τι κι αν κάνουμε. Με τι διάθεση ερχόμαστε στη δουλειά. Με τι διάθεση μπαίνουμε σε μια σχέση; Με τι διάθεση πηγαίνουμε τα παιδιά στις δραστηριότητές τους; Με τι διάθεση πηγαίνουμε μια εκδρομή;

Δίνουμε τον καλύτερό μας εαυτό; Τιμάμε τον εαυτό μας;

Εν προκειμένω στο κομμάτι της δουλειάς, θα έχετε δει σίγουρα ανθρώπους οι οποίοι τιμούν αυτό που κάνουν και το κάνουν με επαγγελματισμό και αφοσίωση. Ό,τι κι αν είναι αυτό.

Θα έχετε δει τον μανάβη που αγαπάει τα ζαρζαβατικά του ή τον φούρναρη που θέλει να προσέχει να βγάζει πάντα τραγανό κουλούρι. Τον δάσκαλο που αγαπάει τους μαθητές του και τον οδηγό ταξί που είναι πάντα περιποιημένος και σέβεται τον πελάτη του.

Ο οδηγός λεωφορείου στο Κυότο

Θυμάμαι χαρακτηριστικά όταν είχα βρεθεί στο Κυότο, στην Ιαπωνία, κάποια στιγμή είχα πάρει το λεωφορείο. Ο οδηγός του έλεγε από το μικρόφωνο:

«Περνάμε αυτή την περιοχή.»

«Το λεωφορείο θα σταματήσει»

«Το λεωφορείο σταματάει»

«Το λεωφορείο θα ξεκινήσει»

«Το λεωφορείο ξεκινάει»

Ξανά και ξανά. Κάθε φορά με απόλυτο σεβασμό σε αυτό που έκανε και μια αίσθηση φροντίδας στη φωνή του. Γιατί με αυτόν τον τρόπο φρόντιζε τους επιβάτες για να μην αιφνιδιαστούν και βρεθούν σε θέση αστάθειας.

Το γεγονός ότι αντιμετώπιζε ευλαβικά τη δουλειά του είχε ως αποτέλεσμα να την απολαμβάνει πολύ περισσότερο και ο ίδιος. Τιμούσε το ρόλο και αυτομάτως τιμούσε τον εαυτό του. Τότε μου είχε κάνει πολλή εντύπωση. Τώρα τον κατανοώ και τον ευγνωμονώ για το μάθημα.

Αν είμαι σε μια δουλειά και διαρκώς παραπονιέμαι και την κάνω με μισή καρδιά τότε στην ουσία δεν εκτιμώ κι εμένα που την κάνω.

Αν είμαι σε μια σχέση και διαρκώς εκφράζω ενοχλήσεις και παράπονα τότε υποβιβάζω και τον εαυτό μου γιατί βρίσκομαι σε τέτοια σχέση που δε με ικανοποιεί.

Αν όμως δώσω όλη μου την ενέργεια είναι πολύ πιο πιθανό και η σχέση να δουλέψει αλλά κι εγώ να την απολαμβάνω. Ακόμα κι αν τελικά δε δουλέψει και χαθεί, ακόμα και τότε θα ξέρω ότι έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα. Και αυτό θα με βοηθήσει πολύ στο να σταθώ στα πόδια μου ξανά και να συνεχίσω.

Συμπέρασμα

Είναι αδύνατον να μας αρέσουν όλες οι δουλειές ή όλοι οι άνθρωποι. Ταυτόχρονα, πολύ συχνά παραβλέπουμε έναν πολύ ισχυρό παράγοντα ο οποίος επηρεάζει την τελική απόλαυση που νιώθουμε από οτιδήποτε κάνουμε.

Τη δική μας συμμετοχή.

Όσο περισσότερο δινόμαστε σε μια δραστηριότητα / κατάσταση τόσο μεγαλύτερη ευχαρίστηση είναι πιθανό να νιώσουμε.

Δεν κάνουμε χάρη στα αφεντικά μας ή στον σύντροφό μας όταν είμαστε συνειδητά παρόντες και προσπαθούμε για το καλύτερο με όλο μας το είναι.

Κάνουμε τεράστια χάρη όμως στον εαυτό μας.

Προσωπικά περνάω ένα καταπληκτικό τριήμερο. Η αλήθεια είναι ότι βοηθούν και οι δυο μου φίλοι, η Μίλκυ και ο Καφέ.

Ταυτόχρονα και η δική μου στάση έχει αποτέλεσει καταλύτη για την απόλαυση της εμπειρίας μου.

Θα έγραφα κι άλλα όμως έχει έρθει το μεσημέρι και χρειάζονται χέρια στην κουζίνα…

Σου φάνηκε ενδιαφέρον το άρθρο που διάβασες; Τότε άφησε το email σου για να λαμβάνεις δωρεάν όλα τα νέα άρθρα!

Χαρά μοιρασμένη, δυο φορές χαρά!