Πώς να βγάλεις τους γονείς σου από το μυαλό σου (με μυστικό τεστ…)

Γράφω στα βιβλία μου και στα άρθρα μου πόσο μας έχουν επηρεάσει τα παιδικά μας χρόνια στο ποιοι είμαστε ως ενήλικες.

Δεν είναι καθόλου περίεργο αυτό, καθώς ερχόμαστε σε αυτόν τον κόσμο σε μια πολύ ευάλωτη κατάσταση, με ένα μυαλό σφουγγάρι, διαμορφωμένο έτσι ώστε να αποκτήσει όλες τις απαραίτητες γνώσεις από το περιβάλλον του για να επιβιώσει. Συντονιζόμαστε με τους σημαντικούς ανθρώπους της ζωής μας, που είναι τις περισσότερες φορές η άμεση οικογένειά μας.

Ένας κάπως ψυχρός πατέρας και μια αγχωτική μητέρα, ίσως είναι το μόνο που χρειάζεται ώστε να βιώνουμε υψηλά ποσοστά άγχους και να μισούμε τον εαυτό μας για τις επόμενες οκτώ δεκαετίες…

Κι όμως είναι πολύ δύσκολο να ανιχνεύσουμε αυτές τις γονεϊκές οδηγίες που μας στο να καταδικάζουν να ζούμε με αυτόν τον τρόπο. Νομίζουμε πως ο τρόπος που σκεφτόμαστε είναι δικός μας. Συνήθως δεν ακούμε φωνές ή δεν έχουμε συμπεριφορές που μας φαίνονται ότι κάποιος άλλος μας τις επιβάλλει. Απλά έτσι μας βγαίνει να συμπεριφερόμαστε.

Κι όμως, δεδομένου του πόσο καιρόν περάσαμε δίπλα τους, είναι πολύ πιθανό οι γονείς μας να έχουν αφήσει ένα ισχυρό σημάδι μέσα μας και να εξακολουθούμε να τους “ακούμε” να σχολιάζουν πάνω στη ζωή μας σαν μια ασταμάτητη εσωτερική φωνή.

Αν αποτύχουμε κάπου, μια φωνή μέσα μας ίσως πει: “Σου τα έλεγα εγώ ότι δεν είσαι για πολλά εσύ”

Όταν μια σχέση τελειώνει, ίσως ένας εσωτερικός ψίθυρος να μας λέει: “Ποτέ μην περιμένεις τίποτα από τους άλλους”.

Ίσως, λοιπόν, να βοηθούσε να κάνουμε κάποιες ερωτήσεις για να ανακαλύψουμε τις απόψεις των γονέων μας, έτσι όπως εμείς, μέσα από την εμπειρία μας μαζί τους, τις έχουμε αντιληφθεί.

ΑΣΚΗΣΗ

Χωρίς να σκεφτείς πολύ, λοιπόν, τελείωσε όσο πιο αυθόρμητα μπορείς (έτσι ώστε οι άμυνές σου να μην σε εμποδίσουν από το να δεις την αλήθεια σου) τις παρακάτω φράσεις:

Η μητέρα μου μού έδωσε την αίσθηση ότι είμαι……….

Ο πατέρας μου μού έδωσε την αίσθηση ότι είμαι……..

Η μητέρα μου τώρα θα σκεφτόταν ότι είμαι……………..

Ο πατέρας μου τώρα θα σκεφτόταν ότι είμαι……………

Ό,τι έχουν να πουν οι εσωτερικοί μας γονείς δεν είναι ιδιαίτερα σοφό ή σε συμφωνία με αυτό που εμείς θέλουμε για εμάς. Κι όμως μπορούμε να δούμε πώς οι απόψεις τους μας επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό ακόμα.

Μπορούμε να συνεχίσουμε την άσκηση:

Αν πραγματικά τη χρειαζόμουνα, η μητέρα μου………

Αν πραγματικά τον χρειαζόμουνα, ο πατέρας μου……

Το να διαφωνήσω με τη μητέρα μου θα σήμαινε…….

Το να διαφωνήσω με τον πατέρα μου θα σήμαινε…….

Αν έκανα ένα λάθος, ο πατέρας μου θα…………………..

Αν έκανα ένα λάθος, η μητέρα μου θα……………………

ΑΝΑΣΤΡΟΦΗ

Οι απόψεις των γονιών μας σπάνια ξεχωρίζουν στο μυαλό μας. Συνήθως χάνουν την ταμπέλα που λέει από που προέρχονται και απλώς συγχωνεύονται με τις δικές μας και γίνονται ένα κοκτέηλ που το θεωρούμε τον γνήσιο εαυτό μας. Αυτό που νομίζουμε ότι θέλουμε και πιστεύουμε.

Μας ελκύει το γνώριμο, όχι το ευχάριστο.

Κι όμως, η ενηλικίωση είναι η προσπάθεια να αναστρέψουμε τη διαδικασία απορρόφησης αυτών των απόψεων και να συνειδητοποιήσουμε πως ίσως οι απόψεις αυτών των ανθρώπων (οι οποίοι μπορεί να μην είναι καν στη ζωή) απέχουν αρκετά από μια πιο υγιή θεώρηση των πραγμάτων. Από μια θεώρηση πιο κοντά στις δικές μας προσδοκίες και ελπίδες για τη ζωή.

Είναι άσχημο να υποφέρεις. Είναι ακόμα χειρότερο να υποφέρεις λόγω φαντασμάτων του παρελθόντος, χωρίς να το συνειδητοποιείς.

Είναι ώρα να μπούμε στη διαδικασία να αφήσουμε πίσω ό,τι μας βαραίνει. Με πολλή κατανόηση και αυτοσυμπόνοια, όπως υποστηρίζω στο βιβλίο μου, είναι ώρα να κάνουμε το πιο σημαντικό βήμα στη ζωή μας.

Το βήμα προς το δικό μας αύριο…

Βασισμένο σε βίντεο του School of Life

Σου φάνηκε ενδιαφέρον το άρθρο που διάβασες; Τότε άφησε το email σου για να λαμβάνεις δωρεάν όλα τα νέα άρθρα!

First Name Email Address ΔΩΡΕΑΝ ΕΓΓΡΑΦΗ