Ποιος είναι ο πιο σίγουρος τρόπος να νιώσεις χαρά;
Ευτυχώς είναι ένας τρόπος που είναι διαθέσιμος στον καθένας μας!
Τις προάλλες πήγα σε ένα μίνι μάρκετ για να αγοράσω κάτι για το σπίτι. Στο ταμείο πριν από εμένα ήταν ένας τύπος που είχε πάρει δυο μπύρες και ήθελε να αγοράσει και τσιγάρα.
“Έχετε αυτή τη μάρκα;” ρωτάει την υπάλληλο.
“Είναι αυτά εδώ” τον ρωτάει εκείνη δείχνοντάς του ένα πακέτο.
“Ναι, αυτά που κάνουν πέντε ευρώ”απαντάει εκείνος.
“Αυτά έχουν έξι ευρώ, επειδή είναι τριαντάρι το πακέτο” λέει η υπάλληλος.
“Εντάξει, τι να γίνει. Θα τα πάρω και θα πάρω μια μπύρα λιγότερη” λέει ο άνθρωπος κάπως απογοητευμένος και έβαλε τη δεύτερη μπύρα πίσω στο ψυγείο.
Καθώς παρακολουθούσα τη σκηνή μου ήρθε αυθόρμητα η πρόθεση να επέμβω.
“Να κεράσω εγώ την μπύρα;” είπα χαμογελώντας ζεστά.
Με κοίταξε για μια στιγμή ο άνθρωπος και δεν μίλησε. Αυτό για εμένα ήταν σημάδι ότι το σκεφτόταν και δε θα απέρριπτε την προσφορά μου, οπότε κατευθύνθηκα προς το ψυγείο και έφερα στο ταμείο την μπύρα που μόλις είχε αφήσει.
“Χρεώστε τη σε εμένα” είπα στην υπάλληλο για την μπύρα, η οποία έκανε μόλις 97 σεντς.
“Αδερφέ ευχαριστώ” μου είπε. “Είχαν πει θα μας βάλουν σήμερα τα λεφτά αλλά δεν μας τα έβαλαν τελικά. Επιφυλάσσομαι όμως. Θα σε ξαναπετύχω και θα ανταποδώσω”
Χαμογέλασα και του είπα “Έγινε, θα το κάνουμε έτσι”.
Έφυγε χαρούμενος από το μαγαζί και μετά πλήρωσα και έφυγα και εγώ. Και νομίζω πως εγώ έφυγα ΠΙΟ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ από εκείνον. Δεν το περίμενα, αλλά βίωσα μια τρομερή ευεξία και καλή διάθεση καθώς κατευθυνόμουν προς το σπίτι. Ένιωσα συνδεδεμένος με τους ανθρώπους και με το καλό στη ζωή.
Ο πιο σίγουρος τρόπος να νιώσεις χαρά είναι να βοηθήσεις κάποιον άλλον. Να κάνεις το καλό… Δε χρειάζεται να γίνεις η Μητέρα Τερέζα.
Μικρά πράγματα.
Οι έρευνες δείχνουν πως ο εθελοντισμός είναι η δεύτερη δραστηριότητα που ανεβάζει την ευτυχία σου (πρώτη είναι ο χορός). Υπάρχει μεγάλη βιβλιογραφία για το ότι οι τυχαίες πράξεις καλοσύνης (random acts of kindness) μας βοηθάνε να βιώνουμε μεγαλύτερη σύνδεση και ικανοποίηση από τη ζωή.
Θύμιζε στον εαυτό σου να είσαι εκεί για κάποιον που έχει ανάγκη. Ακόμα και αν δεν τον γνωρίζεις. Είναι πάρα πολλοί εκεί έξω που θέλουν τη βοήθειά σου. Δεν κοστίζει σχεδόν τίποτα και η ανταμοιβή θα είναι μεγάλη.
Τελικά αν κάνεις το καλό και το ρίξεις στο γιαλό, το καλό σε παίρνει και σε ταξιδεύει στη χαρά μαζί του.
Αφήνεις email, σου έρχονται όλα τα νέα άρθρα. Απλά πράγματα!
Πόσο όμορφο! Ταυτίστηκα! Το καλό δεν κοστίζει, το καλό φέρνει καλό, εξευγενίζει και εξευμενίζει
ΚΑΛΗΜΕΡΑ.Τι εννοείται οταν λέτε πρώτη πηγή χαράς είναι ο χορός?Καλή εβδομάδα και ευχαριστώ.
Εννοώ πως σε ια έρευνα που εξέτασαν ποιες δραστηριότητες αυξάνουν την ευτυχία του ατοόου, ο χορός βρήκε ως η πρώτη δραστηριότητα που αυξάνει την ευτυχία μας.
Καλημέρα Δημήτρη!!!
Καθώς διάβαζα, θυμήθηκα ένα παλιότερο άρθρο σου, σχετικά με την εκτίμηση που μας δείχνουν οι πεζοί και οι οδηγοί, όταν δίνουμε την προτεραιότητα σε αυτούς και πόσο η χειρονομία και το ευχαριστώ, μας ωθεί να νιώσουμε το αίσθημα που αναφέρεις.
Είναι όντως πολύ όμορφο το δόσιμο, όταν βγαίνει αυθόρμητα και δεν περιμένω ανταπόδωση (έτσι το βιώνω εγώ) ,αλλά δεν είμαι πάντα έτσι και ούτε έχω την διάθεση να αδειάζω πλέον, προσδοκώντας την αναγνώριση και την έμμεση αποδοχή ( το αναφέρω ώς κάτι το οποίο με ταλαιπώρησε αρκετά, βάσει των προσδοκιών που κρύβονται, μέσα από την δοτικότητα συνήθως) .
Η αλληλεγγύη, ωστόσο είναι δείγμα κατανόησης, εν-συναίσθησης, αλληλεπίδρασης με το κοινωνικό σύνολο και όχι φιλανθρωπία (γιατί έχει γίνει της μόδας η φιλανθρωπία, για το marketing , με κάμερες , όπου το πλασάρισμα επιχειρήσεων και χτίσιμο status , κάτι το οποίο είναι ανήθικο ) .
Ποσο αληθινο ειναι αυτο το συναισθημα!Εχετε απολυτα δικιο! Το εχω νιωσει απειρες
φορες…αυτες οι μικρες πραξεις καλοσυνης ..οπως ο Σιμων ο Κιρηναιος που κουβαλησε τον Σταυρο του Ιησου,απο καθαρη καλοσυνη,χωρις να περιμενει ανταποδοση…