Με αφορμή την ημέρα του πατέρα (20 Ιουνίου) ένα μικρό αφιέρωμα στον καλό γονιό.
Ποιος είναι άραγε ο καλός πατέρας;
Είναι μια ερώτηση στην οποία δίνονται πολλές και διαφορετικές απαντήσεις. Απαντήσεις που ακούγονται πολύ όμορφες στη θεωρία. Τι συμβαίνει όμως στην πράξη;
Στην πράξη καλός πατέρας είναι κάποιος, ο οποίος αναγνωρίζει ότι ποτέ δε θα είναι τέλειος πατέρας. Είναι ένας πατέρας που κατανοεί ότι είναι άνθρωπος, οπότε είναι αδύνατον να μην πονέσει τα παιδιά του πολλές φορές, όσο σκληρά και αν προσπαθήσει. Και έχει κάνει ειρήνη με αυτό. Το έχει αποδεχτεί. Θα κάνει τα δυνατά του να μη συμβεί αυτό, εννοείται. Αλλά θα ξέρει ότι συχνά δε θα τα καταφέρνει. Δεν είναι εύκολο να είσαι άνθρωπος.
Όταν θα τα στεναχωρεί, θα γνωρίζει ότι με τα παιδιά υπάρχει πάντα δεύτερη ευκαιρία. Μπορεί να μιλήσει με νεύρα ή να είναι απότομος κάποιες στιγμές. Όμως μετά, πάντα μπορεί να πάει και να τους μιλήσει και να τους εξηγήσει ότι τα νεύρα του δεν έχουν να κάνουν με εκείνα.
Τα αγαπάει και ας μη φέρεται όμορφα καμιά φορά. Και τα παιδιά θα τον ακούν και θα τον βλέπουν και θα παραδειγματίζονται. Και θα γίνουν άνθρωποι που θα αποδέχονται τα δύσκολα κομμάτια τους, που αναγκαστικά όλοι οι άνθρωποι έχουμε.
Ένας καλός πατέρας ξέρει ότι τα παιδιά του αντιγράφουν τις κινήσεις του. Κάνουν ό,τι κάνει. Όχι ό,τι τους λέει. Και αυτό είναι ένας λόγος παραπάνω, για να αποδέχεται ότι θα υπάρχουν στιγμές που θα τα πονάει. Γιατί έτσι θα τους διδάσκει ότι δεν παύουν να είναι αξιαγάπητα, ακόμα και αν κάποιες φορές δε φέρονται με τον «σωστό» τρόπο. Θα τους διδάσκει ότι όλα μπορούν να συγχωρεθούν αρκεί να εξηγηθούν επαρκώς και να κατανοηθούν.
Ένας καλός πατέρας πρέπει να αγαπάει τα παιδιά του, λένε. Αλλά τι σημαίνει αγαπάω κάποιον; Αναρωτιέμαι, ξέρουμε να αγαπάμε τους ανθρώπους; Κάποιος θα έλεγε ότι δουλεύω από το πρωί ως το βράδυ για να μπορούν να πάνε τα παιδιά μου στα καλύτερα σχολεία. Άραγε αυτό έχει ανάγκη ένα παιδί;
Ένας καλός πατέρας δεν αρκεί να αγαπάει τα παιδιά του. Θα πρέπει να τους το δείχνει κιόλας, με τον τρόπο που εκείνα έχουν ανάγκη να το καταλάβουν. Δηλαδή, να τους δώσει την προσοχή του.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό για την ψυχολογική επιβίωση ενός παιδιού από την προσοχή του γονέα. Το παιδί δε θέλει να πάει στο Ηarvard. Ο γονέας θέλεις συνήθως το παιδί να πάει στο Harvard. Tο παιδί θέλει απλά να πάει στην παιδική χαρά να παίξει. Ή να κάτσει στο σαλόνι και να παίξει μαζί του με τα Lego.
Ένας καλός πατέρας, δίνει λοιπόν την προσοχή του. Σκύβει πάνω από το παιδί και προσπαθεί να μπει στον κόσμο του. Είναι έτοιμος να ακούσει και να δει μέσα από τα αυτιά και τα μάτια του παιδιού του. Γιατί το παιδί έχει απίστευτη ανάγκη να νιώθει ότι ο γονέας του το καταλαβαίνει. Ότι δεν το αποπαίρνει.
Είναι βέβαια πάρα πολύ δύσκολο να το διαχειριστεί αυτό ο γονέας. Θέλει να μάθει τόσα πράγματα στο παιδί του και νιώθει (αλλά και είναι) καθολικά υπεύθυνος για εκείνο. Δεν είναι εύκολο να βρει την χρυσή ισορροπία ανάμεσα στο πόσο να καθοδηγήσει, πόσο να απαγορεύσει και στο πόσο να μείνει δίπλα και απλά να στηρίξει το παιδί για να κάνει τη δική του πορεία. Δεν είναι εύκολο, γιατί αυτή η ισορροπία απλά δεν υπάρχει.
Ένας καλός πατέρας το γνωρίζει αυτό. Γνωρίζει ότι θα πληγώσει τα παιδιά του. Γνωρίζει ότι θα δυσκολευτεί πάρα πολύ και θα αλλάξουν τα πάντα στη ζωή του. Γνωρίζει ότι θα υπάρξουν στιγμές που θα νιώσει πως δε θα αντέχει άλλο. Αλλά όλα αυτά δεν έχουν σημασία. Γιατί πάνω από όλα, ξέρει ότι παρά τις δυσκολίες, τα παιδιά είναι η σημαντικότερη πηγή νοήματος στη ζωή του.
Και αυτό δε θα το άλλαζε με τίποτα…
Σου φάνηκε ενδιαφέρον το άρθρο που διάβασες; Τότε άφησε το email σου για να λαμβάνεις δωρεάν όλα τα νέα άρθρα!
Πολύ ωραίο κείμενο Δημητρη! Δίνει ακόμα μεγαλύτερο νόημα στα χρόνια πολλά που άκουσα το πρωί καθώς και δύναμη στο να συνεχίζω να είμαι ένας υγιής και ανθρώπινος πατέρας! Σε ευχαριστώ!
Χρόνια σου πολλά λοιπόν και ανθρώπινα και από εδώ!!
Ουσιαστικό άρθρο. Θα ήθελα να προσθεσω πως καλος πατέρας ειναι αυτός που νοιαζεται τη μητερα, ρωταει να μαθει αν ειναι κουρασμενη, δειχνει ενσυναισθηση, συμμετεχει στα κοινα (και δεν το θεωρει “βοηθεια” καθως αποτελει και ο ιδιος μερος αυτου). Χαρουμενη μητερα σημαινει χαρουμενα παιδια.