Αφού ταλαιπωρούμαι, γιατί δεν αλλάζω;

Είσαι σε μια σχέση και ενώ ταλαιπωρείσαι δε φεύγεις. Καταπιέζεσαι στο σπίτι ή στη δουλειά κι όμως δε μιλάς και δεν κάνεις τίποτα στην πράξη για να αλλάξεις την κατάσταση. Ίσως να έχεις ψάξει για βοήθεια αλλά δεν τολμάς να κάνεις τα επόμενα βήματα και να αναλάβεις δράση.

Για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό;

Οι λόγοι είναι δυο και ίσως να μη σου αρέσουν πολύ.

1. Την κατάσταση που ζεις τη βαθυθέλεις.
2. Την κατάσταση που ζεις την αντέχεις.

Ας το δούμε με ένα παράδειγμα, γιατί είναι πάντα ευκολότερο. Ας γνωρίσουμε τη Γεωργία που είναι δυο χρόνια σε μια σχέση και δεν περνάει καθόλου καλά. Ο σύντροφός της είναι απότομος μαζί της, δεν νοιάζεται για τις ανάγκες της και η Γεωργία νιώθει πως δεν την καταλαβαίνει καθόλου.

Η Γεωργία παραπονιέται στις φίλες της για την κατάσταση και όλες τη συμβουλεύουν το ίδιο πράγμα. Να τον αφήσει και να φύγει. Κι όμως εκείνη μένει στη σχέση. Τι την κρατάει;

Τη βαθυθέλει

Δηλαδή, υποσυνείδητα κάτι την έλκει σε αυτή τη σχέση. Δεν έλκουμε συντρόφους, δεν έχουμε τον βλακομαγνήτη, όπως πολλοί λένε λανθασμένα, αλλά αντίθετα μας έλκουν εκείνοι. Ασυνείδητα τους επιλέγουμε εμείς.

Γιατί όμως να έλκει την Γεωργία μια τέτοια δυσάρεστη κατάσταση;

Διότι το ψυχο-λογικό αξίωμα που διέπει τις ανθρώπινες συμπεριφορές είναι ότι μας έλκει το γνώριμο όχι το ευχάριστο, όπως αναλύω λεπτομερώς στο βιβλίο μου.

Με άλλα λόγια μας τραβούν καταστάσεις οι οποίες μας προκαλούν οικεία συναισθήματα. Όσο επώδυνη και αν είναι μια κατάσταση αν το συναίσθημα που νιώθουμε μέσα σε αυτή είναι οικείο, μας ασκεί μια ανεξήγητη έλξη. Τη βαθυθέλουμε.

Τι σημαίνει «οικείο» στην πράξη;

Ορισμός: Ένα συναίσθημα μας είναι οικείο όταν το έχουμε πρώτα βιώσει έντονα κατά την παιδική  μας ηλικία.

Η Γεωργία συγκεκριμένα είναι πολύ πιθανό να μεγάλωσε σε μια οικογένεια όπου δεν υπήρχε χώρος για να εκφραστούν οι ανάγκες της. Ίσως οι γονείς της εστίαζαν πολύ στο τι είναι «σωστό» και «λάθος» και στο πώς να είναι «καλό» κορίτσι, και όχι στο τι ήθελε η μικρή Γεωργία. Ίσως η μητέρα της να είχε κατάθλιψη και η μικρή Γεωργία να έπρεπε να είναι πάντα ευχάριστη για να μην τη στεναχωρεί, οπότε και πάλι καταπίεζε τα δικά της συναισθήματα. Ίσως ο πατέρας της να τη μάλωνε πολύ και η μικρή Γεωργία να φοβόταν να λέει τι θέλει.

Όποιο και αν ήταν το παιδικό σενάριο που έχει ζήσει, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Είναι πολύ γνώριμο στη μεγάλη Γεωργία το να μην εκφράζει τα θέλω της.

Η μεγάλη Γεωργία σκάει και νιώθει να καταπιέζεται. Δεν της είναι ευχάριστο αυτό που ζει. Της είναι όμως ψυχικά γνώριμο. Το βαθυθέλει. Υποσυνείδητα το επιλέγει. Και το ψυχο-λογικό αξίωμα που εξηγεί τις ανθρώπινες συμπεριφορές είναι ότι μας έλκει το γνώριμο, όχι το ευχάριστο.

Ορισμένες φορές παράλογο μεν, ψυχο-λογικό δε…

Αντέχει

Η Γεωργία μπορεί να παραπονιέται στις φίλες της και να λέει πως δεν αντέχει άλλο, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Είναι πολύ μεγάλη η ψυχική έλξη που νιώθουμε για τα οικεία συναισθήματα. Θα πρέπει να νιώσουμε τρομερή δυσφορία ώστε να αναγκαστούμε κυριολεκτικά να αναλάβουμε δράση.

Όσο πιο πυρηνικό είναι το βαθυθέλω μας, όσο πιο κεντρικό στην προσωπικότητά μας είναι το θέμα που μας προκαλεί τη δυσφορία, τόσο περισσότερο θα πρέπει να ζοριστούμε πρωτού κάνουμε κάτι γι αυτό.

Ξέρω πως δεν ακούγεται ωραίο, αλλά δυστυχώς έτσι λειτουργεί ο άνθρωπος στην πράξη.

Στην πράξη

Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι αν η κλίμακα της δυσφορίας είναι από το 1 έως το 10, τότε σε πολλές περιπτώσεις, μόνο όταν νιώσουμε βαθμό δυσφορίας 10, θα σηκωθούμε να φύγουμε. Όταν νιώσουμε βαθμό δυσφορίας 8-9, θα αρχίσουμε να ψάχνουμε για λύσεις και θα ζητήσουμε  βοήθεια, χωρίς όμως και πάλι να προχωρήσουμε στη δράση.

Κατά βάθος κανείς δε θέλει να αλλάζει. Ακόμα και αν πρόκειται για αλλαγές προς το καλύτερο. Φοβόμαστε υπερβολικά το άγνωστο. Αλλάζουμε μόνο όταν ο πόνος του οικείου ξεπεράσει το φόβο του αγνώστου.

Η Γεωργία ίσως να νιώθει μια δυσφορία επιπέδου 6-7 στη σχέση της. Παραπονιέται στις φίλες της αλλά (δυστυχώς για εκείνη) αντέχει. Μόνο αν φτάσει στο απροχώρητο είναι πιθανό να σηκωθεί να φύγει. Όσο αντέχει, θα μένει.

Δυστυχώς πολλοί από εμάς έχουμε μεγάλες αντοχές και ίσως μάλιστα να περηφανευόμαστε για αυτές. Η κοινωνία εξάλλου επαινεί τους δυνατούς.

Επενδύω ένα ολόκληρο κεφάλαιο στην περιγραφή του μαρτυρίου των δυνατών ανθρώπων στο νέο μου βιβλίο.

Όπως όλα τα πράγματα, έτσι και το να είσαι δυνατός έχει δυο αποτελέσματα. Από τη μια μπορούμε να διαχειριζόμαστε δύσκολες καταστάσεις χωρίς να καταρρέουμε και από την άλλη παραμένουμε σε δύσκολες καταστάσεις πολύ περισσότερο από άλλους ανθρώπους που καταρρέουν ευκολότερα και γλυτώνουν γρηγορότερα.

Τίποτα δεν είναι άσπρο-μαύρο. Τίποτα δεν είναι μόνο «καλό» ή μόνο «κακό».

Συμπέρασμα

Αν σκέφτεσαι γιατί δεν αλλάζεις μια συμπεριφορά σου και συνεχίζεις να ταλαιπωρείς τον εαυτό σου, σκέψου με ποιο τρόπο αυτό που ζεις σου είναι γνώριμο. Αν βλέπεις κάποιον να ταλαιπωρείται «χωρίς λόγο» θυμήσου πως για να εξηγήσεις τις ανθρώπινες συμπεριφορές πρέπει να σκεφτείς ψυχο-λογικά. Όχι λογικά.

Η γνώση είναι δύναμη. Ο δρόμος για την αλλαγή περνάει μέσα από την κατανόηση. Χρειάζεται να αντιληφθείς για ποιο λόγο υποσυνείδητα επιλέγεις να ζεις όπως τώρα. Μόνο τότε θα σταματήσεις να κατηγορείς όλους τους άλλους ή και τον εαυτό σου. Και αφού αναλάβεις την ευθύνη των επιλογών σου, μόνο τότε θα μπορέσεις, συνειδητά πλέον, να επιλέξεις να ζήσεις κάτι άλλο.

Μια ζωή όπως την αξίζεις!

Σου φάνηκε ενδιαφέρον το άρθρο που διάβασες; Τότε άφησε το email σου για να λαμβάνεις δωρεάν όλα τα νέα άρθρα!

First Name Email Address ΔΩΡΕΑΝ ΕΓΓΡΑΦΗ