Το καλοκαίρι έφτασε. Και είναι πολλοί αυτοί που θα ξεχυθούν στις παραλίες, στα νησιά και στα μπαράκια κυνηγώντας τον έρωτα του καλοκαιριού. Νέες γνωριμίες τους περιμένουν. Αφού περάσει το καλοκαίρι όμως, το σύνηθες αποτέλεσμα δεν είναι συνήθως αυτό που ίσως περίμεναν.
Γιατί απογοητευόμαστε εύκολα από τις νέες γνωριμίες; Γιατί δεν μπορούμε να γνωρίσουμε έναν φυσιολογικό άνθρωπο επιτέλους; Ζητάμε πολλά;
Η Μαρία γνώρισε τον Νίκο σε ένα πάρτι. Της φάνηκε πολύ ενδιαφέρον τύπος και της τράβηξε την προσοχή. Είχανε αρκετά κοινά ενδιαφέροντα και έτσι αποφάσισαν να ξαναβγούν. Μετά από ένα μήνα γνωριμίας και αφού ο αρχικός ενθουσιασμός κάπως κόπασε, άρχισε να παρατηρεί πράγματα επάνω του που δεν της έκαναν καλή εντύπωση. Όπως το πώς εκφράζεται όταν διαφωνεί με κάτι που έλεγε. Γινόταν πολύ απότομος και δε σήκωνε κουβέντα.
Μέσα στον επόμενο διάστημα που έβγαιναν είδε κι άλλα χαρακτηριστικά του τα οποία τη δυσκόλευαν. Έτσι βρέθηκε για ακόμη μια φορά σε μια πολύ γνώριμη γι αυτήν κατάσταση. Μια καινούρια και αρχικά πολλά υποσχόμενη γνωριμία την απογοήτευσε τόσο σύντομα. Η αρχική μαγεία ξεθώριασε γρήγορα. Ο μάσκες έπεσαν και ο άλλος έδειξε τον πραγματικό του εαυτό.
Τι να κάνει τώρα; Γιατί οι άνθρωποι το κάνουν αυτό; Γιατί την ξεγελούν με αυτόν τον τρόπο; Πότε θα γνωρίσει επιτέλους έναν άνθρωπο «φυσιολογικό»; Γιατί πέφτει πάντα πάνω στους «προβληματικούς»;
Η απάντηση
Η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα είναι ότι στον πραγματικό κόσμο όλοι είναι «προβληματικοί». Δεν υπάρχουν «φυσιολογικοί» άνθρωποι! Το μοντέλο «φυσιολογικού» ανθρώπου το οποίο έχουμε φτιάξει στο μυαλό μας δεν ανταποκρίνεται ανθρώπινη φύση. Όλοι μας έχουμε τα θεματάκια μας… Όλοι μας. Και εμείς και οι άλλοι.
Στην αρχή
Στη φάση της αρχικής γνωριμίας, συμβαίνουν δυο πράγματα.
Πρώτον, ο άλλος για να μας εντυπωσιάσει δείχνει τον καλύτερο εαυτό του (όπως φυσικά και εμείς) οπότε γινόμαστε δέκτες μιας εξωραϊσμένης έκδοσης του χαρακτήρα του άλλου. Υπάρχει μεγάλη πίεση και είναι δύσκολα τα πρώτα ραντεβού. Αν από την αρχή βλέπουμε το βέλτιστο δυνατό (και πολλές φορές το ψεύτικα όμορφο, λόγω της πίεσης), τότε μόνο δυσάρεστες εκπλήξεις μένουν να ανακαλύψουμε.
Δεύτερον, όταν κάποιος μας αρέσει αλλά δεν τον ξέρουμε αρκετά καλά, τότε ο εγκέφαλός μας τείνει να συμπληρώσει το παζλ του χαρακτήρα του με τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις.
Για παράδειγμα τον ρωτάμε:
«Σου αρέσει να χορεύεις;»
«Ναι, πολύ» μας απαντάει.
Η μετάφραση στο δικό μας μυαλό είναι ότι επιτέλους βρήκαμε τον σύντροφο που θα χορεύουμε τάνγκο και λάτιν μαζί. Όταν τον προσκαλέσουμε μετά από δυο βδομάδες να πάμε για χορό τον ακούμε εμβρόντητοι να λέει:
«Μα, δε μου αρέσει το τάνγκο. Εγώ χορεύω μόνο παραδοσιακούς χορούς!»
Το μυαλό μας είχε κατασκευάσει το καλύτερο σενάριο για εμάς. Για κανένα αντικειμενικό λόγο… Απλά επειδή έτσι θα μας άρεσε να είναι ο άλλος.
Όταν η πραγματικότητα μας χτυπήσει κατακούτελα μπορεί να μην ανταποκρίνεται σε αυτό που είχαμε φανταστεί, όπως εξηγώ και στο Κεφάλαιο «Φανταστικές Σχέσεις» στο βιβλίο μου. Και σε αυτό δε θα φταίει ο άλλος. Ούτε εμείς. Απλά έτσι λειτουργεί ο εγκέφαλός μας.
Η πραγματικότητα
Θα το επαναλάβω γιατί είναι πολύ σημαντικό: Όλοι οι άνθρωποι έχουμε τα θέματά μας. Όλοι μας. Μηδενός εξαιρουμένου. Όλοι μας έχουμε τα «κουσούρια» μας, τα «μειονεκτήματά» μας, τις «αδυναμίες» μας. Και αυτό μπορεί να μας δώσει πολλή αυτοπεποίθηση.
Οι μόνοι άνθρωποι οι οποίοι μας φαίνονται «φυσιολογικοί» είναι αυτοί τους οποίους δε γνωρίζουμε αρκετά. Μόλις όμως τους γνωρίσουμε λίγο καλύτερα τότε θα ανακαλύψουμε τα φυσιολογικά και αναπόφευκτα «προβλήματά» τους.
Πολλά προβλήματα στις σχέσεις όμως, προκύπτουν διότι εστιάζουμε έντονα στα θέματα του άλλου (τα οποία όντως υπάρχουν) ξεχνώντας πως και εμείς πιθανώς να επιδεχόμαστε «βελτίωση». Πιστεύουμε ότι εμείς είμαστε εύκολοι για να σχετιστεί κάποιος μαζί μας και το μόνο που θέλουμε για να νιώσουμε την ευτυχία είναι να βρούμε έναν «φυσιολογικό» άνθρωπο βρε παιδί μου.
Δε ζητάμε πολλά.
Η γνώση είναι δύναμη
Κι όμως δεν είναι έτσι. Για να πετύχει μια σχέση είναι απαραίτητο να θυμόμαστε πως και εμείς έχουμε έναν τρόπο να κάνουμε το βίο αβίωτο για τους άλλους. Αναγκαστικά. Ταλαιπωρούμε και εμείς τους άλλους όπως κι εκείνοι εμάς. Γιατί οι σχέσεις είναι δύσκολες. Δεν πειράζει. Έτσι είναι η πραγματικότητα. Οι σχέσεις είναι η μεγαλύτερη πηγή ευτυχίας που υπάρχει σύμφωνα με τις έρευνες της θετικής ψυχολογίας και ταυτόχρονα παρουσιάζουν μια τεράστια πρόκληση για να τις κάνουμε να δουλέψουν.
Δεν είναι εύκολη υπόθεση και δε χρειάζεται να είναι. Αν όμως πιστεύουμε ότι θα έπρεπε να ρέουν, τότε είναι πολύ πιθανό να θέλουμε να παρατήσουμε τη δική μας σχέση / γνωριμία όταν φυσιολογικά παρουσιάσει τα πρώτα προβλήματα.
Η γνώση είναι δύναμη και αν συνειδητοποιήσουμε πως και εμείς παλεύουμε με τους δικούς μας δαίμονες τότε είναι πιο πιθανό να δείξουμε μεγαλύτερη ανοχή και για τους δαίμονες του άλλου.
Και με ανοχή, πολύ διάλογο και κατανόηση θα καταφέρουμε να περάσουμε το σκόπελο της φυσιολογικής μείωσης της αρχικής επιθυμίας και να επιτύχουμε να τη μετουσιώσουμε σε ουσιαστική σύνδεση και να διατηρήσουμε τη σχέση.
Ίσως να μην είναι η σχέση των περιοδικών, των βιβλίων, των τραγουδιών και των ταινιών, αλλά θα είναι μια περήφανη σχέση στον πραγματικό κόσμο.
Θα είναι η γνήσια, δική μας, αυθεντική σχέση!
Αφήνεις email, σου έρχονται όλα τα νέα άρθρα. Απλά πράγματα!
Γειά σας διαβασα για το σεμιναριο 15/2/18 “Σχέσεις στον πραγματικό κόσμο” και θα ήθελα να συμμετέχω, φαινεται ενδιαφέρον, ευχαριστώ πολύ.