Η Αιθιοπία είναι ίσως η πιο παρεξηγημένη χώρα της Αφρικής. Είναι συνδενδεμένη στη συνείδησή μας με πείνα και κακουχίες, όμως έχει τόσες όμορφες πτυχές που περιμένουν να τις ανακαλύψουμε!
Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση στην Αιθιοπία ήταν το όνομά της… Για την ακρίβεια το τί ακριβώς σημαίνει. Προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό παράγωγο της λέξης έψω (μαγειρεύω) και της λέξης όψιν. Ψημένη όψη, λοιπόν, είχαν οι Αιθίοπες στον αρχαίο κόσμο καθώς τα χαρακτηριστικά τους μοιάζουν αρκετές φορές με τα μεσογειακά, αλλά λίγο πιο σκούρα.
Είναι μια χώρα που στηρίζεται αρκετά στην κτηνοτροφία και αυτό το βλέπεις παντού… Πχ, στα κοπάδια από πρόβατα τα οποία προχωράνε κατά μήκος του αυτοκινητόδρομου (εκεί στο βάθος της φωτό), καταλαμβάνοντας και τις δυο λωρίδες!
Το πιο σημαντικό ζώο όμως είναι οι αγελάδες. Χρησιμοποιούνται και σαν νόμισμα στις πιο ορεινές περιοχές. Η προίκα που δίνει ο άντρας για να πάρει τη γυναίκα, συχνά προσμετράται σε αγελάδες. Έτσι η υπαίθρια εβδομαδιαία αγορά που λαμβάνει χώρα σε κάθε περιοχή είναι γεγονός με μεγάλη προσέλευση…
Είναι μια χώρα με ιδιαίτερες φυσικές ομορφιές. Εδώ, στη λίμνη Τάνα, βρίσκονται οι πηγές του Λευκού Νείλου.
Τα Simien mountains, όπου ζουν οι μπαμπουίνοι Gelada.
Το εντυπωσιακότερο όμως θέαμα από όλα είναι οι εκκλησίες της Lalibella! Είναι εκκλησίες σκαλισμένες μέσα στα βράχια. Αναπαριστούν συμβολικά την Ιερουσαλήμ. Κάθε εκκλησία είναι φτιαγμένη από ένα κομμάτι βράχου, συμβολίζοντας την πνευματικότητα αλλά και την ταπεινότητα.
Μέσα στο έδαφος σε σχήμα σταυρού βρίσκεται αυτή η εκκλησία!
Άλλες υπό-ισόγειες εκκλησίες έχουν και κίονες!
Οι Χριστιανοί Αιθίοπες είναι βαθιά θρησκευόμενοι και γιορτάζουν το Πάσχα μαζί με το Ελληνικό. Το βράδυ της Ανάστασης, κατά τη διάρκεια μιας τελετής μαμούθ, φορώντας άσπρες φορεσιές (πασμίνες να της πεις, σεντόνια, μαντήλες μεγάλες;) συγκεντρώνονται στους ναούς και ξαγρυπνούν μέχρι το πρωί.
Εντάξει ίσως δεν ξαγρυπνούν ακριβώς όλοι…
Η Αιθιοπία είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη Αφρικανική χώρα και είναι η χώρα με τα περισσότερα μνημεία φύσης της Αφρικής. Στην Αιθιοπία βρέθηκε και ο σκελετός της Λούσυ, η οποία θεωρείται ως ο πρόγονος του ανθρώπινου είδους. Το όνομά της το πήρε από το τραγούδι των Beatles, Lucy in the sky, το οποιο έπαιζε στο ραδιόφωνο (μάλλον κασέτα θα ήταν) την ώρα που ανακάλυψαν το σκελετό!
Χρόνιοι πόλεμοι στην περιοχή όμως έχουν αφήσει το αποτύπωμα στους ανθρώπους και οι οικονομικές είναι φανερές. Όπου και αν σταματήσαμε ρακένδητα παιδιά ξεφυτρώνανε μήπως καταφέρουν και πάρουν κάτι από τους τουρίστες, αφού οι τελευταίοι, έχοντας γνώση της κατάσταση, συνήθως φέρνουν κάτι έξτρα μαζί τους για να μοιράσουν. Εδώ ο ντόπιος ξεναγός μας, έχει βάλει τα παιδιά στη σειρά για να τους μοιράσει ό,τι είχαμε μαζί μας.
Κάποια πιο τυχερά βρήκαν κάποιους από την ομάδα μας που τους πήρανε παπούτσια. Τους δώσαμε χρήματα να πάρουν τα παπούτσια και γύρισαν χαρούμενα με νέα παπούτσια και τα…ρέστα!
Παρά τις δυσκολίες, όμως, δεν χάνουν το χαμόγελο. Συχνά και οι τουρίστες είναι ένα είδος σπάνιο για εκείνους και τους συνεπαίρνει. Εδώ ένα κοριτσάκι έτρεχε ξυπόλητο δίπλα στο βανάκι μας απλά και μόνο για να μας χαιρετάει για λίγα μέτρα… (δεν υπήρχε περίπτωση να της δώσουμε κάτι λόγω της φύσης της διαδρομής σε εκείνο το σημείο)
Οι μεταφορές γίνονται συχνά με γαϊδουράκια, χρησιμοποιώντας εξαιρετικές τεχνικές ισορροπίας…
ή και χωρίς τα κακόμοιρα τετράποδα (με τις ίδιες τεχνικές ισορροπίας όμως!)
Αγαπούν πολύ το πινγκ πονγκ και το υπαίθριο ποδοσφαιράκι. Ενώ στο πρώτο κατάφερα να εκπροσωπήσω αξιοπρεπώς τη χώρα μας, στο ποδοσφαιράκι έγινα ο περίγελος της ομάδας…
Σε ένα αγώνα με 10χρονα παίξαμε διπλό. Εγώ μαζί με ένα παιδάκι στη μία ομάδα και δυο άλλα παιδάκια στην άλλη ομάδα. Παίζουν το παιχνίδι ρίχνοντας όλες τις διαθέσιμες μπάλες ταυτόχρονα στο τραπέζι. Έπαιζα τέρμα και έτρωγα τα γκολ με το που ακουμπούσανε οι μπάλες στο τραπέζι, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του συμπαίκτη μου…
Μετά από έναν αγώνα είναι ώρα για ένα καφέ και ο Αιθιοπικός καφές είναι παγκοσμίως διάσημος. Όπως και η τελετή προετοιμασίας του…
Εκτός από τον καφέ τους, διάσημη είναι και η Αιθιοπική πίτα Εντζέρα, πάνω στην οποία σερβίρουν τα φαγητά τους. Τρως με το χέρι, διπλώνοντας λίγο εντζέρα προσπαθώντας να συμπεριλάβεις λίγο φαγητό και να κατασκευάσεις μια μπουκιά. Είναι λίγο ξυνή και πολύ νόστιμη.
Τέλος μια επίσκεψη στην Αιθιοπία δεν μπορεί να μην περιλαμβάνει μια επίσκεψη στη μουσουλμανική πόλη Χαράρ. Στην πόλη αυτή ο προφήτης Μωάμεθ έδωσε την εντολή να ταίζουν τις ύαινες, οι οποίες κυκλοφορούν ελεύθερες στα περίχωρα.
Η εντολή ακολουθείται ακόμα και σήμερα και αποτελεί πόλο έλξης για πολλούς τουρίστες, αν και δε χρεώνεσαι γι αυτό, καθώς είναι θρησκευτικό καθήκον τους. Η φωτό ίσως κρύβει την αγωνία για το αν η ύαινα θα καταφέρει να πάρει μόνο το κρέας που κρεμόταν στην άρκη του ξύλου ή αν θα προτιμήσει ένα μεγαλύτερο γεύμα λίγα εκατοστά πιο πέρα…!
Σας προτείνω ανεπιφύλακτα να πάτε και να την ανακαλύψετε!
Προσοχή όμως, να έχετε προσέξει τη δίαιτά σας πιο πριν, διότι ζυγαριές καραδοκούν παντού (επι πληρωμή) απειλώντας να χαλάσουν τις διακοπές σας με μια ένδειξη που πιθανώς δε θα σας αρέσει…!
Σου φάνηκε ενδιαφέρον το άρθρο που διάβασες; Τότε άφησε το email σου για να λαμβάνεις δωρεάν όλα τα νέα άρθρα!
