Ψυχο-λογικό blog

Πώς μπορούμε να διαχειριζόμαστε τα δύσκολα συναισθήματα που νιώθουμε σε μια σχέση;  

Σε κάθε σχέση θα έρθει η στιγμή που θα διαφωνήσεις με τον σύντροφό σου. Σε ορισμένες σχέσεις ο χρόνος που παρεμβάλεται ανάμεσα στις διαφωνίες μετριέται σε εβδομάδες, σε άλλες σχέσεις σε δευτερόλεπτα (ή και σε nanosecond)!

Πώς μπορούμε να τις διαχειριστούμε;

Ακούμε διάφορες απόψεις για το πώς θα έπρεπε να είναι οι καλές σχέσεις. Να υπάρχει ροή. Να επικοινωνούμε και να καταλαβαινόμαστε με τα μάτια. Να είμαστε συντονισμένοι ο ένας στον άλλον. Να μη χρειάζεται να προσπαθούμε πολύ. Να είμαστε ερωτευμένοι και να περνάμε σούπερ. Είναι πολύ όμορφες απόψεις στη θεωρία και ταυτόχρονα επιφανειακές και ανώριμες.

Είναι απόψεις που καταστρέφουν τις πραγματικές σχέσεις…

Κάτι διαφορετικό ετοιμάζεται αυτό τον Νοέμβριο!

Με τη σύζυγό μου Σοφία αποφασίσαμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να διοργανώσουμε ένα ξεχωριστό τριήμερο Retreat στη Μάνη

«Δε θα έπρεπε να νιώθω έτσι». «Είναι άδικο να του θυμώνω». «Δε θα έπρεπε να ζηλεύω». «Δεν είναι σωστό να στεναχωριέμαι για κάτι τέτοιο». «Είναι λάθος να με ενοχλεί αυτό».

Είναι φράσεις που όλοι μας έχουμε πει όταν κρίνουμε το πώς μια κατάσταση μας έκανε να νιώσουμε.

Και το μόνο που «δε θα έπρεπε» να συμβεί είναι να κρίνουμε το πώς νιώσαμε… Τα συναισθήματά μας δεν υπάρχουν για να τα κρίνουμε.

Ποια είναι η πιο συνηθισμένη απάντηση στην ερώτηση:

“Τι κάνεις;”

………….

“Στο τρέξιμο”

Όλοι τρέχουμε. Οι ρυθμοί μας αυξάνουν διαρκώς.

Πολύ συχνά βρισκόμαστε σε μια σχέση όπου νιώθουμε πως δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε τον σύντροφό μας. Θα θέλαμε να τον εμπιστευθούμε αλλά κρατάμε μια πισινή. Δεν μπορούμε να είμαστε 100% σίγουροι.

Τι μπορούμε να κάνουμε εκεί;

Η κοινωνία μας έχει ένα συγκεκριμένο τρόπο να κρίνει και να κατηγοριοποιεί τους ανθρώπους σαν πετυχημένους ή αποτυχημένους. Και αυτός ο τρόπος μας οδηγεί σε ατυχή ψευδή συμπεράσματα για τον εαυτό μας…

Να αλλάξω χώρα ή δουλειά; Ποιο σπίτι να αγοράσω; Τι αυτοκίνητο να πάρω; Να χωρίσω ή όχι; Να παρατήσω τη δουλειά μου;

Αυτές είναι μόνο μερικές από τις δύσκολες μεγάλες αποφάσεις που μας ταλαιπωρούν. Αλλά δυσκολευόμαστε και με πιο καθημερινές καταστάσεις. Ποιο φαγητό να φάω; Να πάω γυμναστήριο ή όχι; Να τον πάρω τηλέφωνο ή να το αφήσω;

Πώς μπορούμε να αποφασίζουμε πιο εύκολα;

Κάποτε είχε βρεθεί ο Βούδας σε ένα χωριό. Στο ίδιο μέρος, το μοναχοπαίδι μιας πλούσιας γυναίκας, της Κίσα Γκαουτάμι, είχε πεθάνει εκείνες τις μέρες. Η άτυχη μητέρα πήγαινε από σπίτι σε σπίτι ρωτώντας τους συγχωριανούς της με ποιον τρόπο θα μπορούσε να φέρει το παιδί της πίσω στη ζωή. Κάποιος την προέτρεψε να βρει τον Βούδα, ο οποίος ήταν ο μόνος που ίσως είχε το φάρμακο που θα μπορούσε να τη βοηθήσει.

Η γυναίκα έτρεξε, με το νεκρό παιδί στην αγκαλιά της και όταν τον βρήκε, τον ρώτησε:

«Δάσκαλε, πέθανε ο γιος μου ο μονάκριβος. Έχεις κάποιο φάρμακο το οποίο θα μπορούσε να τον φέρει πίσω στη ζωή;»

«Ναι, έχω», αποκρίθηκε ο Βούδας.

Συνέχισε να διαβάζεις