Ποιες είναι οι μικρές χαρές της ζωής;

Ακούμε διαρκώς γύρω μας ότι η ευτυχία είναι στα απλά πράγματα. Ακούμε πως είναι πρέπει να απολαμβάνουμε τις μικρές χαρές της ζωής. Ποιες είναι αυτές; Τι ακριβώς σημαίνει αυτή η φράση;

Την καλύτερη απάντηση που θα μπορούσα να φανταστώ την βρήκα πρόσφατα σε ένα βιβλίο που μου έκανε δώρο ένας παιδικός φίλος . Τίτλος του, Το αλάτι της ζωής. Μέσα στις σελίδες του η Γαλλίδα συγγραφέας Francoise Heritier με χειμαρρώδη γραφή αφιερώνει περίπου 100 σελίδες (είναι βιβλίο τσέπης) σε στιγμές της ζωής της που απόλαυσε.

Στιγμές μικρές, καθημερινές, επαναλαμβανόμενες ή μοναδικές. Στιγμές τις οποίες θεώρησε ξεχωριστές και άφησαν επάνω της ένα θετικό αποτύπωμα. Στιγμές όπως «…να έχεις το νου σου το γάλα που ζεσταίνεται και να το κατεβάζεις από τη φωτιά τη σωστή στιγμή», ή «…να ξύνεις με το κουταλάκι τη ζάχαρη από τον πάτο του φλιτζανιού» ή «να αρνείσαι να δοκιμάσεις αγγούρια με κρέμα και γενικά με σαντιγύ».

Μου φάνηκε πολύ εμπνευστικό το βιβλίο καθώς αριθμούσε αμέτρητες στιγμές καθημερινής ή όχι και τόσο καθημερινής χαράς και έτσι αποφάσισα να δοκιμάσω κι εγώ αν μπορώ να βρω τη χαρά μέσα στη δική μου καθημερινότητα.

Το θυμήθηκα καθώς πήγα να πάρω τον ηλεκτρικό για να κατέβω στο κέντρο να πιω ένα ποτό με ένα φίλο. Άρχισα να παρατηρώ διαφορετικά τον κόσμο. Μετά από τριακόσια μέτρα (είμαι και μαθηματικός) είχα ήδη παρατηρήσει τόσα πράγματα που μου έκαναν εντύπωση που αποφάσισα να γράψω ένα άρθρο.

Έβγαλα το κινητό μου και άρχισα να τραβάω φωτογραφίες για να τις μοιραστώ μαζί σας. Όσο να πεις αλλιώς είναι να υπάρχει και εικόνα. Η όλη διαδρομή κράτησε μια ώρα. Περπατήστε στην Αθήνα μαζί μου και ελπίζω να σας μεταφέρω για λίγο στη δική μου ώρα καθημερινής ευτυχίας.

Η ανάμνηση που μου προξένησε αυτή η παιδική χαρά που από την οποία πέρασα με τα πόδια με έκανε να χαμογελάσω.

---

Η σκισμένη σέλλα στο μηχανάκι που μου θύμισε το δικό μου στη Δράμα το οποίο ταλαιπωρείται τώρα στον κήπο μας αλλά κάποτε με με πήγαινε από το σπίτι στο σχολείο καθημερινά.

Η κολοκύθα σε αυτό το μπαλκόνι την οποία είδα καθώς κοίταξα ψηλά. Μου φάνηκε σαν μια άμαξα ποντικών που δεν πρόλαβε τα μεσάνυχτα και πάρκαρε στο μπαλκόνι αυτό. (Να σας προτείνω εδώ να κοιτάζετε συχνά ψηλά όταν περπατάτε. Θα ανακαλύπτετε διαρκώς καινούρια πράγματα. Είναι καταπληκτικό!)

Το σπίτι από το χωριό με τις γλαστρούλες του και τα νεράντζια σε πλήρη έκφραση. 

Ο πρασινο-μπορντώ τοίχος που μου φάνηκε σαν να ήταν Χριστουγεννιάτικη διακόσμηση με τα χρώματά του.

Κοιτάζοντας ψηλά είδα τη διχρωμία στα φύλλα της ελιάς, που για κάποιο λόγο με συναρπάζει, και μετά πρόσεξα ότι υπήρχε διχρωμία και στους καρπούς της συγκεκριμένης. Πράσινες και σκούρες ελιές, τις οποίες η φωτογραφία ίσως να αδικεί.

Ένα μοναχικό τριαντάφυλλο με τόσο όμορφο χρώμα μέσα στο πράσινο φοντο.

Διαβάζοντας τη σκέψη μου λίγα βήματα μετά ξεπρόβαλλε και μια τριανταφυλλιά. Πλήρης και καμαρωτή!

Ίσως επειδή ήμουν ήδη σε πολύ καλή διάθεση είδα με καλό μάτι και αυτή την καλλιτεχνική σύνθεση με φυσικά υλικά.

Ποιος ξέρει ίσως επειδή ήταν στον φράχτη άρα δε θα την πατήσω την μπανανόφλουδα…

Το να διαβάζω ένα ωραίο βιβλίο στον γεμάτο ηλεκτρικό, ακούγοντας καταπληκτική μουσική από τα ακουστικά μου.

Αυτή η φορτωμένη νεραντζιά. Σαν δέντρο Χριστουγέννων με πορτοκαλί μπάλες.

Η κυρία με τις πολύχρωμες μπότες και το χαρούμενο καπέλο!

Το να κανω ζαβολιά και να βάζω το βιβλίο μου πάνω πάνω στον πάγκο με τα καινούρια βιβλία σε κεντρικό βιβλιοπωλείο! Δεν είμαι μόνο καλός 🙂 Το έπιασε αμέσως ένας βιαστικός νεαρός στα χέρια του και κοντοστάθηκε. Το περιεργάστηκε, τον περιεργάστηκα, αλλά τελικά έφυγε. Εγώ χάρηκα ούτως ή άλλως πάντως. Ήταν κοντά στο να το πάρει, τον είδα!

Κοιτάζοντας ψηλά (ελπίζω να σας έχω πείσει να κοιτάζετε ψηλά μέχρι τώρα) είδα αυτό το άνοιγμα φωτιά στον γκρίζο ουρανό. Άρχισε να βρέχει λίγα δευτερόλεπτα μετά.

Προχωρόντας έπεσα πάνω σε αυτές τις τρεις κυρίες που συζητούσαν το κασκόλ το οποίο υπέθεσα ότι η μια αγόρασε ίσως σαν δώρο. Μου φάνηκε τόσο γλυκό και όμορφο και καθημερινά ζεστό αυτό που έκαναν. Τρεις φίλες συνδέονται και μιλούν για τα καθημερινά. Εστιασμένες όλες στην κουβέντα. Για κάποιο λόγο με συγκίνησαν. Ίσως επειδή ξέρω ότι ο σημαντικότερος παράγοντας ευτυχίας είναι οι ποιοτικές ανθρώπινες σχέσεις.

Ο στολισμός αυτής της στοάς πάντα με γοήτευε. Και ας ήταν ο μισός σβηστός.

Μου φάνηκε πολύ έξυπνο να είναι το στρατιωτάκι του Καρυοθραύστη να πουλάει καρύδια. 

Αυτό το φόρεμα μου φάνηκε πολύ περίεργο με τα φώτα γύρω του. Μου τράβηξε αμέσως την προσοχή.

Μετά διαπίστωσα ότι είχα βρεθεί στην τέλεια γωνία για να δω την αντανάκλαση του εξωτερικά στολισμένου δέντρου. Μαγικό τρικ!

Έφτασα στο μέρος συνάντησης επιτέλους. Και είχε τα αγαπημένα μου κρακεράκια. 

Διάβαζα και πάλι το ενδιαφέρον βιβλίο μου και έπαιξε ένα αγαπημένο μου τραγούδι. Το La Mer σε Jazz εκδοχή. Βιβλίο, κρασάκι και ωραία μουσική. Πόσο πιο όμορφα!

Θα σημειώσω επίσης τη στιγμή όπου συναντηθήκαμε με έναν άγνωστο σε στενό σημείο και κοντοσταθήκαμε και οι δυο γιατί πήγαμε να πέσουμε ο ένας πάνω στον άλλον. Υψώσαμε το βλέμμα. Κοιταχτήκαμε. Συνδεθήκαμε στιγμιαία. Χαμογελάσαμε. Και επιλέξαμε μεριά για να περάσει ο καθένας.

Φωτογραφία δεν έχω γιατί συνέβη πολύ γρήγορα. Αφήστε που θα με περνούσε για τρελό…

Αυτή ήταν μόνο μια ώρα από τη προχθεσινή μου μέρα. Ομολογώ πως δεν το περίμενα. Τόσες λεπτομέρειες γύρω μου που χρωμάτισαν απλόχερα μια απλή διαδρομή από το σπίτι στο κέντρο. Μια διαδρομή που έχω κάνει πολλές φορές.

Προχθές ήταν όμως διαφορετικά. Απλά και μόνο επειδή έδωσα σημασία. Δεν περπάτησα χαμένος στις σκέψεις, όπως κάνω συνήθως. Πρόσεξα τα απλά. Όσα είχα συνηθίσει να παραλείπω, να ξεχνάω και να προσπερνάω.

Όπως έχω εξηγήσει και σε πρόσφατο βίντεο η ευτυχία είναι ένας μυς τον οποίο μπορούμε αν θέλουμε να εξασκήσουμε. Δεν πρέπει. Αλλά μπορούμε. Εγώ προχθές τόλμησα και γυμνάστηκα.

 Έτσι επιτέλους κατάλαβα τι εννοούν όταν αναφέρονται στις μικρές καθημερινές χαρές… Τις χαρές που δίνουν γεύση στην καθημερινότητά μας. Το αλάτι της ζωής.

Ποιες είναι οι δικές σας;

  

 

Σου φάνηκε ενδιαφέρον το άρθρο που διάβασες; Τότε άφησε το email σου για να λαμβάνεις δωρεάν όλα τα νέα άρθρα!

First Name Email Address ΔΩΡΕΑΝ ΕΓΓΡΑΦΗ